اخلاق و اولویت بندی در ژنتیک اجتماعی

ژنتیک اجتماعی زمینه ای پژوهشی - کاربردی است و بر آن است نقش متغیرهای ژنتیکی را در تعاملات و جبرگرایی ساختار اجتماع که گونه ها را تحت تاثیر قرار می دهد، بررسی کند. ژنتیک اجتماعی گستره ای از خدمات، از تشخیص اختلالات مادرزادی و ژنتیکی، مشاوره ی ژنتیکی، پیش گیری و غربالگری تا سیاست گذاری های کلان در این زمینه را در بر می گیرد. نقطه ی هدف ژنتیک اجتماعی، جوامع است و پزشکان جامعه نگر با توجه به ویژگی های خاص هر جامعه به اولویت بندی در ژنتیک پزشکی اقدام می کنند. در این بین باید اصول اخلاقی در ژنتیک پزشکی را نیز در نظر بگیرند. از این رو، هدف از بررسی حاضر، بررسی اولویت بندی ژنتیک اجتماعی در جامعه ی ایران است.
با توجه به بررسی های انجام شده، اولویت های خدمات ژنتیک اجتماعی در ایران با استفاده از چندین بعد قابل ارزیابی است. این ابعاد به ترتیب دربرگیرنده ی مواردی درباره ی شدت و نوع بیماری، امکان تشخیص، پیش گیری و درمان، شیوع شناسی، نگرش به بیماری، مسائل خانوادگی، اجتماعی، فرهنگی، اخلاقی، اقتصادی، و دیگر موارد هستند. برای تحقق فعالیت های ژنتیک اجتماعی، باید علاوه بر توجه به اولویت های ذکرشده، 4 اصل اخلاقی در ژنتیک پزشکی (خودمختاری، سودمندی، نازیانمندی و برابری) مورد توجه خاص قرار گیرند