مقایسه ی حساسیت اخلاقی دانشجویان پرستاری و پرستاران دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد

برای داشتن عملکرد اخلاقی در پرستاری، در درجه ی اول پرستاران باید ابعاد و مسائل اخلاقی را در حرفه ی خود شناخته و نسبت به آن در تمام ارتباطات و مداخلات پرستار- بیمار حساس باشند. این حساسیت باید از ابتدای آموزش در دانشجویان شکل بگیرد تا نظام سلامت پایه های محکم و قوی داشته باشد. قرار گرفتن در محیط بالینی و آموزشی هر کدام به نحوی بر حساسیت اخلاقی تاثیرگذار است. هدف از این مطالعه تعیین و مقایسه ی میزان حساسیت اخلاقی دانشجویان سال سوم و چهارم پرستاری و پرستاران شاغل در دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد در سال 1393 است. در این مطالعه ی توصیفی - مقطعی از پرسشنامه ی حساسیت اخلاقی Lutzen استفاده شد. روایی و پایایی پرسشنامه مورد تایید قرار گرفت. با توجه به فرمول حجم نمونه 110 نفر در هر گروه نمونه گیری شدند. نمونه گیری از دانشجویان سال سوم و چهارم به صورت تصادفی و از پرستاران در دو مرحله (مرحله ی اول خوشه ایو مرحله ی بعد تصادفی ساده) انجام شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی با نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.
میانگین و انحراف معیار نمره ی حساسیت اخلاقی در پرستاران 36/0±33/3 و دانشجویان پرستاری 35/0±27/3 بود و مقایسه ی این دو گروه با آزمون آماری Independent T-test اختلاف معنی دار نشان نداد (05/0