باروری های پزشکی و بررسی مبانی فقهی و حقوقی آن با تاکید بر ضرورت تامین مصالح شریعت

توسعه نفوس انسانی در صدر غایات زندگی است و در تمامی جوامع، جایگاهی رفیع را به خود اختصاص داده است، بنابر این ضرورت، ناباروری مساله ای است که مسبب بروز مباحث جدیدی در علوم پزشکی و غیر پزشکی شده که به تبع آن، مسائل فقهی و حقوقی خاصی را در جوامع انسانی از جمله جامعه کنونی ایران برانگیخته است. در این تحقیق برآنیم تا مبانی فقهی و حقوقی اقسام باروری های پزشکی، به ویژه مبانی جواز آن میان زوجین و منع پذیرش آن بین بیگانگان را مورد تامل قرار دهیم.
روش کتابخانه ای و اسنادی، با رویکرد تحلیلی توصیفی و استنتاجی است.
نکات حائز اهمیت آن است که با شناخت و درک درست از روح احکام و قوانین اسلامی، به خوبی می توان به نیازهای متنوع اشخاص پاسخ داد و نیز آنکه در بحث مزبور، غالب فقها باروری های پزشکی بین زوجین را پذیرفته و در عین حال قائل به پذیرش آن در میان بیگانگان نیستند.
با این توصیف، نتیجه این پژوهش آن است که مواردی همچون پاسخگویی به نیاز فطری و حس غریزی انسان به داشتن فرزند، کاهش عسر و حرج خانواده ها و مشکلات اجتماع، مصالح به کارگیری این روش ها به ویژه بین زوجین هستند و مبانی ای همچون مبارزه با روند طبیعی خلقت انسان، نابودی بنیان خانواده (مهم ترین واحد جامعه)، نادیده گرفتن اصولی همچون اصل کرامت، اصل عدالت و قاعده لاضرر و... اصلی ترین مبانی مخالفت اندیشمندان مسلمان در پذیرش روش های باروری های پزشکی میان بیگانگان می باشند.