بررسی تاثیر استفاده از شیاف دیکلوفناک دربروز پانکراتیت و خونریزی بعد از ERCP در بیمارانی که به دلیل سنگ مجرای صفراوی مورد ERCP قرار می گیرند

ERCP به عنوان یک روش تشخیصی و درمانی مورد استفاده در بیماری های مجاری صفراوی و پانکراس دارای عوارضی مثل پانکراتیت، خونریزی ، سوراخ شدگی و عوارض قلبی عروقی است. در بررسی های اخیر نشان داده شد که استفاده از ضدالتهاب های غیر استیروئیدی قبل از ERCP احتمال پانکراتیت بعد از ERCP را کاهش می دهد. مادر این مطالعه سعی شده است تا ضمن بررسی اثر پیشگیرانه آن در پانکراتیت اثر ضدالتهاب غیر استیروئیدی را در عارضه خونریزی هم مطالعه شود.
در این بررسی که به صورت کارآزمایی بالینی دو سویه کور انجام شد 160 بیمار که به دلیل سنگ مجرای صفراوی درفاصله بهمن 1391 تا مهر 1392 نیاز به ERCP داشتند به دو گروه 80 نفره به صورت تصادفی تقسیم شدند و به گروه مورد مطالعه شیاف دیکلوفناک و به گروه شاهد شیاف استامینوفن قبل از ERCP تجویز شد و بر اساس علائم بالینی و یافته های آزمایشگاهی میزان بروز پانکراتیت و خونریزی بعد از ERCP را مطالعه شد. اطلاعات با استفاده از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف، آزمون استیودنت و من ویتنی تجزیه و تحلیل شد.
بیماران در محدوده سنی 21 سال تا 89 ساله بودند که از نظر سن و جنس در دو گروه شاهد و مورد مطالعه تفاوتی از نظر آماری نداشتند. در گروه مطالعه نه مورد پانکراتیت خفیف بود و پانکراتیت شدید بروز نکرد. در گروه شاهد 11 مورد پانکراتیت خفیف و 2 مورد شدید وجود داشت.
در گروه شاهد میانگین هموگلوبین قبل از عمل 68/1±68/12 و بیست وچهار ساعت و یک هفته بعد از عمل به ترتیب 53/1±69/12 و 53/1±67/12بود در گروه مطالعه میانگین همو گلوبین قبل از عمل 73/1±6/12و بیست وچهار ساعت ویک هفته بعد از عمل به ترتیب 53/1±15/12 و 5/1±36/12 بود میانگین رتبه هموگلوبین یک هفته بعد از عمل بیماران گروه شاهد و مطالعه با یکدیگر به لحاظ آماری تفاوت معناداری نداشت(176/0 ;p =355/1Z=).
هرچند در گروهی که شیاف دیکلوفناک دریافت کردند هیچ مورد پانکراتیت شدید بعد از ERCP بروز نکرد ولی به لحاظ آماری تفاوت معنی داری در بروز پانکراتیت بین دو گروه وجود نداشت. تجویز دیکلوفناک هیچ تاثیری در بروز عارضه خونریزی بعد از ERCP نداشت.