بررسی خصوصیات اپیدمیولوژیک و روند بروز بیماری تب مالت در استان خراسان رضوی

تب مالت یا بروسلوز یک بیماری قابل انتقال بین انسان و دام است که از طریق حیوانات آلوده و فرآورده های آن ها منتقل می شود. استان خراسان رضوی که به عنوان استانی با میزان بروز بالا طبقه بندی می شود، یکی از مناطق مورد توجه در کنترل بیماری تلقی می شود. هدف این مطالعه بررسی خصوصیات اپیدمیولوژیک بیماری در منطقه می باشد.
این مطالعه توصیفی تحلیلی از سال 1388-1392 در استان خراسان رضوی انجام شد.اطلاعات مربوط به 5743 مورد بیماری در استان خراسان رضوی در طی 5 سال مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های کای دو، پیرسون و تی مستقل بررسی شد.
میانگین بروز بیماری در استان 26 در صد هزار نفر می باشد که در شهرهای درگز، تخت جلگه و رشتخوار میزان بروز بالاتر بود. در سه سال اول مطالعه تعداد موارد بروز روند افزایشی و در دو سال بعد روندی کاهشی داشته است و در ماه های اردیبهشت تا شهریور بیشترین موارد بروز رخ داده است. 85% بیماران ساکن روستا و 15 % ساکن شهر بودند. زنان1/43% و مردان 9/56% موارد را به خود اختصاص دادند. شغل های خانه دار (9/33%) و کشاورز-دامدار (8/27%) بیشترین موارد بیماری را داشتند. میانگین سنی بیماران 1/18± 04/33 بود.2/77 % سابقه مصرف لبنیات غیرپاستوریزه را داشته اند که شیر (4/91%) و پنیر (4/21%) بیشترین مصرف را داشتند. بین محل سکونت و دو متغیر سابقه واکسناسیون دام ها و سابقه بیماری در افراد خانواده، رابطه معنی دار یافت شد (001/0>p).
با توجه به بروز بالای بیماری تب مالت در شهرهای درگز، تخت جلگه و رشتخوار و اینکه جوانان 10 - 30 سال و روستاییان بیشتر از سایر اقشار در معرض ابتلا هستند، نیاز به انجام اقدامات پیش گیرانه در این گروه ها بیشتر احساس می شود.