بررسی کارایی زئولیت طبیعی و شکل اصلاح شده آن با سورفاکتانت کاتیونی در جذب آنتی بیوتیک تتراسیکلین از محلول های آبی

تتراسیکلین ها ترکیباتی آلی هستند که به دلیل ورودشان به محیط های آبی و پایداری در آن، به عنوان یک موضوع اساسی مطرح شده اند. از این رو این مطالعه با هدف کاربرد زئولیت طبیعی و اصلاح شده با سورفاکتانت کاتیونی، جهت جذب تتراسیکلین از محلول های آبی انجام شد.
در این مطالعه تجربی، جاذب در شرایط آزمایشگاهی تهیه و مشخصات آن با آنالیزهایXRF، SEM، XRD، FTIR تعیین گردید. هم چنین تاثیر pH، میزان جاذب، غلظت تتراسیکلین، زمان و تاثیر عوامل مداخله گر بر جذب، در نمونه های ساختگی فاضلاب بررسی شد. داده های آزمایشگاهی با مدل های ایزوترمی و معادلات سینتیکی تطابق داده شدند. احیا حرارتی و شیمیایی جاذب و هم چنین جذب تتراسیکلین از نمونه واقعی پساب انجام گرفت. کلیه نمونه برداری ها و آزمایشات بر اساس روش های استاندارد آزمایشات آب و فاضلاب انجام شد.
بیش ترین میزان جذب تتراسیکلین با هر دو جاذب در زمان 180 دقیقه، g/L 12 جاذب،3=pH و غلظت تتراسیکلین mg/L 50 انجام شد. در این شرایط راندمان جذب در محلول سنتتیک توسط زئولیت طبیعی و اصلاح شده به ترتیب 8/78% و 4/77% و در نمونه واقعی به ترتیب 60% و 65% شد. افزودن عوامل مداخله گر سختی، قلیاییت، نیترات، کلراید و سولفات به محلول تتراسیکلین، راندمان جذب را کاهش داد. استفاده از HNO3 و HCl جهت احیا هر دو جاذب، نتیجه بهتری را نسبت به احیا حرارتی در پی داشت. جذب تتراسیکلین با هر دو جاذب از معادله شبه درجه دوم و ایزوترم لانگمویر پیروی نمود. در غلظت های بالاتر از mg/L 50 تتراسیکلین، جذب توسط زئولیت اصلاح شده کارایی بیش تری داشت.
زئولیت طبیعی و اصلاح شده در جذب تتراسیکلین راندمان نسبتا بالایی داشته و با توجه به در دسترس بودن، سهولت کاربرد و قابلیت احیا شیمیایی و حرارتی، جهت جذب تتراسیکلین از پساب صنایع دارویی پیشنهاد می شود.