ارتباط تحلیل رفتگی شغلی با ویژگی های شغلی، توانمندسازی روان شناختی و ساختاری: مدلی برای محیط کار کارکنان ورزش

هدف تحقیق ارائه مدل به منظور بررسی روابط علی تحلیل رفتگی شغلی با ویژگی های شغلی، توانمندسازی روان شناختی، و ساختاری بود. جامعه آماری تحقیق را کارکنان زن و مرد اداره کل ورزش و جوانان استان آذربایجان شرقی تشکیل داد (320 = N). در این تحقیق برای مدل سازی از تمام کارکنان استفاده شد. برای اندازه گیری متغیرهای تحقیق از پرسشنامه های تحلیل رفتگی شغلی مسلش، ویژگی های شغلی مورگسون و هامفری، توانمندسازی روان شناختی اسپریتزر و توانمندسازی ساختاری کانتر استفاده شد. بررسی فرضیه های تحقیق با استفاده از روش تحلیل مسیر و از طریق نرم افزار آموس 16 انجام گرفت. مدل پیشنهادی بر اساس مبانی نظری و پیشینه تحقیق مدل سازی ارائه و سپس برازندگی آن با استفاده از ویژگی های مدل سازی معادلات ساختاری مورد بررسی قرار گرفت. یافته های تحقیق نشان داد که در کارکنان زن اثر مستقیم ویژگی های شغلی و توانمندی ساختاری، رابطه مستقیم ویژگی های شغلی و توانمندی روان شناختی، و رابطه مستقیم توانمندسازی روان شناختی بر فراوانی تحلیل رفتگی معنا دارند (52/0r =، 45/0r =، 28/0r =، 05/0p <). ننایج بررسی ویژگی های برازندگی مدل در مورد کارکنان مرد نشان داد که رابطه مستقیم ویژگی های شغلی با توانمندسازی ساختاری، رابطه مستقیم ویژگی های شغلی و توانمندی روان شناختی، و رابطه مستقیم فراوانی با شدت تحلیل رفتگی معنادار بودند(57/0r =، 42/0r =، 30/0r =، 05/0 p <). سایر روابط غیرمستقیم بین متغیر ها در مدل معنادار گزارش نشدند. بر اساس بررسی نهایی مدل به نظر می رسد می توان چنین نتیجه گرفت که باید بر رابطه مستقیم متغیر های تحقیق برای کاهش فراوانی و شدت تحلیل رفتگی کارکنان تاکید کرد.