اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر علائم روان شناختی، سبک های مقابله ای و کیفیت زندگی بیماران دیابتی نوع II

مشکلات روان شناختی بیماری های مزمن از جمله دیابت که اغلب نادیده گرفته می شوند، لزوم توجه بیشتر به درمان مناسب را روشن می سازد. هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر علائم روان شناختی، سبک های مقابله ای و کیفیت زندگی در مبتلایان به دیابت II بود.
تحقیق از نوع نیمه تجربی با طرح پژوهش پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه بیماران دیابت II از بین مراجعه کنندگان به بیمارستان طالقانی شهرکرمانشاه بود (490N=) که براساس معیارهای ورود به پژوهش و معیارهای تشخیصی DSM_IV_TR و پرسش نامه های افسردگی، اضطراب و استرس (DASS-21)، کیفیت زندگی (WHOQL-26) و سبک های مقابله ای (SISS)، افرادی که دارای بالاترین نمرات بودند، با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به گروه های آزمایش و کنترل (8=n2=n1) تقسیم شدند. گروه آزمایشی 8 جلسه مداخله درمانی 120 دقیقه ای طی دو جلسه در هفته را دریافت نمود. اطلاعات به دست آمده با SPSS-16 و روش های آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس چند متغیری (MANCOVA) تجزیه و تحلیل شد.
نتایج پژوهش نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه های آزمایش و کنترل در نمرات کلی افسردگی، اضطراب، استرس و سبک های مقابله ای (مساله مدار، هیجان مدار و اجتنابی) وجود دارد (05/0p<). همچنین در نمرات کلی کیفیت زندگی و مولفه های سلامت روان شناختی، اجتماعی و محیطی تفاوت معناداری مشاهده گردید (05/0p<) اما در سلامت جسمانی این تفاوت معنادار نبود.
نتایج بر اهمیت کاربرد این مداخله بر علائم روان شناختی در بیماران مزمن جسمی و ارائه افق های جدید در مداخلات بالینی تاکید دارد.