عدم ارتباط میان پلی مورفیسم rs11575934 A/G در ژن گیرنده اینترلوکین 12 B1 و استعداد ابتلا به عفونت هپاتیت B مزمن

ویروس هپاتیت B عضوی از خانواده هپادناویریده است که برای انسان و چندین گونه جانوری بیماری زا است. پاکسازی موفق و حذف عفونت از بدن یا مزمن شدن بیماری به سابقه ژنتیکی سیستم ایمنی میزبان بستگی دارد. اینترلوکین 12 و گیرنده ی اینترلوکین 12 (IL12RB1) از عوامل کلیدی در حذف خود به خودی عفونت های ویروسی، خصوصا HBV می باشند. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین پلی مورفیسم rs11575934 A/G در ژن گیرنده اینترلوکین 12 B1 و استعداد ابتلا به عفونت هپاتیت B مزمن می باشد.
در این مطالعه مورد - شاهدی، DNA ژنومیک نمونه های خون محیطی 150 بیمار مبتلا به هپاتیت B مزمن و 150 بیمار سالم استخراج شد. برای تعیین توالی ژنوتایپ مربوط به پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی rs11575934 A/G، از روش واکنش زنجیره ای پلی مراز پلی مورفیسم طول قطعه محدود استفاده شد.
فراوانی ژنوتایپی GG، AG و AA در افراد بیمار به ترتیب 7/6 ، 7/40 و 7/52 درصد و در گروه سالم به ترتیب 7/12، 3/41 و 46 درصد محاسبه شد. بر اساس تحلیل آماری اختلاف معنی داری در توزیع ژنوتایپ ها بین دو گروه مشاهده نشد(176/0=p).
در این مطالعه بین پلی مورفیسم rs11575934 A/G در ژن گیرنده اینترلوکین 12 B1 و استعداد ابتلا به هپاتیت B مزمن ارتباط معنی داری به دست نیامد. بر اساس مطالعه حاضر، این پلی مورفیسم بر استعداد ابتلای افراد به هپاتیت B مزمن تاثیر گذار نمی باشد.