شبیه سازی انسانی از منظر حقوق بین الملل

شبیه سازی یکی از دستاوردهای نوین علم پزشکی است. پس از موفقیت آمیز بودن شبیه سازی نخستین گوسفند بنام دالی در فوریه 1997م. توسط دکتر یان ویلموت، در جوامع بین المللی بحث شبیه سازی انسانی نیز مطرح گردید. به همین جهت شاهد موضع گیری های متفاوت از سوی علما و اندیشمندان حوزه های مختلف علمی، اخلاقی، دینی، اجتماعی و حقوقی اعم از شاخه کیفری، عمومی و بین الملل بوده ایم. همگام با نگرانی دانشمندان و واکنش اندیشمندان رشته های مختلف و اتخاذ موضع در حوزه های گوناگون دینی، اخلاقی، سیاسی و اجتماعی در قبال پدیده نوین شبیه سازی در عرصه بین الملل، شوراها و سازمان های بین المللی نیز عکس العمل نشان داده و اقدام به صدور قطعنامه و اعلامیه جهت قانونمند کردن این فناوری و اتخاذ سیاست جنایی تقنینی مناسب نموده اند.در سطح بین المللی تلاش برای اتخاذ رویکردی واحد و الزام آور برای همه دولت ها با مشکلات بسیاری همراه بوده است و توفیق چندانی کسب ننموده است و تنها منجر به صدور چند مصوبه از سوی سازمان های مختلف گردیده است اما در سطح منطقه ای در قاره اروپا، توفیقات بیشتری کسب نموده و حتی با تصویب پروتکل همراه بوده است. در این مقاله اقدامات و عکس العمل جامعه بین الملل در قبال شبیه سازی در دو گستره جهانی و منطقه ای مورد بررسی قرار خواهد گرفت.