مطالعه ارتباط بین قابلیت یادگیری سازمانی و رضایت شغلی کارکنان در بیمارستان های شهر تهران

پیشرفت های علمی و فناورانه، جایگاه یادگیری سازمانی را به عنوان یکی از راهکارهای رویارویی منطقی با شرایط متغیر کنونی ارتقا داده است. توسعه ی یادگیری در سازمان، عملکرد کارکنان را بهبود بخشیده و موجب رضایت مندی آنان می شود. هدف از انجام این پژوهش تعیین ارتباط بین قابلیت های یادگیری سازمانی و رضایت شغلی است.
این مطالعه به صورت توصیفی- تحلیلی در سال 1393 در میان تعداد 290 نفر از کارکنان بیمارستان های شهر تهران انجام شد. داده ها با استفاده از پرسش نامه ای سه قسمتی(شامل اطلاعات دموگرافیک، پرسش نامه قابلیت یادگیری سازمانی گومز، و پرسش نامه رضایت شغلی مینه سوتا) از 290 نفر از کارکنان جمع آوری شد. داده ها به وسیله نرم افزار SPSS-20 و با استفاده از آزمون اسپیرمن تحلیل گردید.
میانگین قابلیت یادگیری سازمانی(0/61±3/03)، و میانگین رضایت شغلی(0/61±2/8) بود. در میان ابعاد قابلیت یادگیری سازمانی، بیشترین میانگین مربوط به بعد دید نظام مند(0/78±3/29) بود و در میان ابعاد رضایت شغلی، بعد جو سازمانی بیشترین میانگین(1±3/23) را داشت. نتایج نشان داد که بین ابعاد قابلیت یادگیری سازمانی و رضایت شغلی رابطه معنی دار وجود دارد؛ همچنین بین قابلیت یادگیری سازمانی و رضایت شغلی رابطه معنی دار مشاهده شد(0/57= . ( p= 0/047 ، r
یادگیری سازمانی عملکرد کارکنان را ارتقا می دهد و با رضایت مندی آنان رابطه ی مثبت دارد. رضایت کارکنان نیز یکی از عوامل موثر بر عملکرد آنان است. لذا مدیران می توانند از طریق بهبود قابلیت یادگیری سازمانی موجب رضایت کارکنان و در نهایت رشد و توسعه سازمان گردند.