الگوی اپیدمیولوژیکی انواع عفونت های قارچی جلدی در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان رازی تهران، سال 1393

عفونت های قارچی جلدی، جزء عفونت های شایع هستند که بافت های کراتینیزه (پوست، مو و ناخن) را گرفتار می کنند. درماتوفیت ها، مهم ترین و فراوان ترین عوامل قارچی جلدی محسوب می شوند. این مطالعه با هدف بررسی اپیدمیولوژی درماتوفیت ها و شیوع انواع کچلی در استان تهران، به منظور تشخیص و درمان بهتر بیماران انجام شد.
508 بیمار مشکوک به عفونت درماتوفیتی پس از معاینات بالینی جهت تشخیص قطعی به آزمایشگاه قارچ شناسی بیمارستان رازی در شهر تهران معرفی شدند و سپس با انجام آزمایش مستقیم و کشت روی لام (Slide culture) و در نهایت بررسی های مولکولی، نوع قارچ عامل عفونت تشخیص داده شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری کای اسکوئر در سطح معنی داری 05/0 تجزیه و تحلیل شدند.
از تعداد 161 نمونه مثبت به دست آمده، 73 مورد (3/45%) از بیماران، مونث و 88 مورد (7/54%)، مذکر بودند. متوسط سنی مبتلایان، 42 سال بود. از این تعداد، بیشترین نوع کچلی با 71 مورد (1/44%) مربوط به کچلی پا و کمترین نوع کچلی مربوط به کچلی صورت با 1 مورد (6/0%) گزارش شد. بیشترین درماتوفیت جداشده، ترایکوفیتون منتاگروفایتیس و کمترین آن، میکروسپوروم فروجینوم بود.
طبق نتایج این مطالعه، عفونت های درماتوفیتی در نواحی مختلف بدن، به خصوص پا و کشاله ران به عنوان یک مشکل مهم بهداشتی در شهر تهران محسوب می شوند. طراحی و اجرای برنامه های آموزشی، به ویژه برای گروه های سنی بالای 20 سال با هدف پیشگیری اولیه و ثانویه در جهت کاهش موارد درماتوفیتوزیس، ضروری به نظر می رسد.