بررسی کارایی برخی از جاذب های آلی در حذف کادمیوم از محلول های آبی

استفاده از جاذب های آلی برای حذف فلزات سنگین از آب به جای جاذب های گران قیمت به خصوص در کشورهای در حال توسعه بسیار مناسب است. در این مطالعه هم دماهای جذب کادمیوم و کاربرد برخی جاذب های آلی (ساقه آفتابگردان، بقایای هرس سیب و انگور) در حذف کادمیوم از سیستم محلول با غلظت اولیه کادمیوم (0 تا 200 میلی گرم در لیتر) در سه سطح pH (8، 6، 4) بررسی شد. نتایج نشان داد که هر سه جاذب آلی کارایی نسبتا بالایی در حذف کادمیوم از سیستم محلول داشتند. با افزایش غلظت اولیه کادمیوم، کارایی حذف کاهش پیدا کرد، ولی با افزایش pH افزایش یافت، به طوری که در 8pH و غلظت اولیه کمتر از10 میلی گرم در لیتر، بالاترین کارایی حذف برای هرسه جاذب به دست آمد. برازش داده های آزمایشی با مدل های جذب لانگ مویر، فروندلیچ و تمکین نشان داد که مدل های لانگ مویر و فروندلیچ نسبت به مدل تمکین برازش بهتری با داده های آزمایشی داشتند. بیشترین جذب تک لایه ای لانگ مویر (qmax) برای ساقه آفتابگردان، بقایای هرس سیب و انگور، به ترتیب به میزان 8905، 8155 و 7895 میلی گرم در کیلوگرم در pH برابر 8 به دست آمد. در ساقه آفتابگردان پارامتر های ظرفیت جذب (qmax، A، KF) و شدت جذب (KT، KL،1/n ) در مقایسه با بقایای هرس انگور و سیب بیشتر به دست آمد و ساقه آفتابگردان در مقایسه با دو جاذب دیگر کارایی نسبتا بهتری در حذف کادمیوم از سیستم محلول داشت. فاکتور جداسازی لانگ مویر (RL) بین 02/0 80/0 به دست آمد که نشان دهنده جذب مطلوب کادمیوم بر روی جاذب های بررسی شده است. منفی بودن تغییرات انرژی آزاد گیبس نشان دهنده خودبه خودی بودن واکنش جذب است.