ارتباط بین عفونت مایکوپلاسما هومینیس داخل رحمی و سقط خود به خودی جنین با استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز

عفونت مایکوپلاسما به عنوان علت عوارض جانبی بارداری مطرح شده است.

هدف از این مطالعه بررسی ارتباط عفونت مایکوپلاسما هومینیس بین زنان باردار و سقط خود به خودی جنین می باشد.

در این مطالعه مورد-شاهدی از شهریور 1391 تا دی 1392 ، 109 مورد از زنان مبتلا به سقط خود به خودی جنین با مدت زمان حاملگی 20-10 هفته (مورد) و 109 مورد از زنان با حاملگی طبیعی با مدت زمان حاملگی 37-20 هفته (گروه شاهد) در سنندج، ایران، وارد مطالعه شدند. با استفاده از آغازگرهای اختصاصی وDNA استخراج شده از سوآپ آغشته به داخل رحم (نمونه)، آزمون واکنش زنجیره ای پلیمراز جهت تشخیص PCRبرای تشخیص عفونت مایکوپلاسما هومینیس در زنان بکار رفت. برای مقایسه متغیرهای کمی و کیفی از آزمون فیشر مستقل استفاده شد (05/0˂p).

فراوانی عفونت مایکوپلاسما هومینیس 6 مورد (75/2%) در زنان بود. فراوانی عفونت مایکوپلاسما هومینیس 2 مورد (8/1%) در گروه مورد (سقط خود به خودی جنین) و 4 مورد (7/3%) در گروه شاهد بود. در هر دو گروه مورد و شاهد، مورد و شاهد هیچ ارتباطی بین عفونت مایکوپلاسما هومینیس و سقط خود به خودی جنین یافت نشد (49 /0 = OR، 95% CI: 73/2-08/0، 683/0=p).

وجود مایکوپلاسما هومینیس در مجاری واژن برخی از زنان مثبت بود، اما ارتباطی با سقط خود به خودی جنین نداشت. با این حال، برای جلوگیری از نتایج نامطلوب بارداری در زنان، جنین و نوزاد، غربالگری معمولی و درمان برای مایکوپلاسما تناسلی توصیه می شود.