تاثیر روش درمانجو - مداری راجرز بر نگرش دانش آموزان نسبت به مصرف مواد مخدر

هدف از این پژوهش تعیین تاثیر روش درمانجو- مدار راجرز بر نگرش نسبت به مواد مخدر دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهر تهران بود. حجم نمونه طبق فرمول کوکران 40 نفر در نظر گرفته شده است که با روش نمونه گیری چندمرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه نگرش نسبت به مواد مخدر (دلاور،1383) بهره گیری شد که دارای 40 سوال پنج گزینه ای بود و روش درمانجو- مداری راجرز طی 8 جلسه 90 دقیقه ای اجرا شد. این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و مرحله پیگیری بود. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون کوواریانس) استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که میزان نگرش نسبت به مواد مخدر دانش آموزانی که روش درمانجو- مدار راجرز را دریافت کرده اند به طور معنا داری پایین تر از میزان نگرش نسبت به مواد مخدر دانش آموزانی است که روش درمانجو- مدار راجرز را دریافت نکرده اند. روش درمانجو- مداری راجرز در تغییر نگرش نسبت به مواد مخدر دانش آموزان در طول زمان از پایداری مناسبی برخوردار است. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش روش درمانجو-مداری راجرز سبب تغییر نگرش به مواد مخدر دانش آموزان گروه آزمایش شد. از این رو به نظر می رسد این برنامه به منزله یک عامل حفاظت کننده، سبب نگرش منفی نسبت به مصرف مواد مخدر می شود.