اثر محلول پاشی متانول بر برخی ویژگی های کمی و کیفی سویا تحت تنش خشکی

به منظور بررسی تاثیر تنش خشکی و محلول پاشی متانول بر ویژگی های کمی و کیفی سویا (رقم ’ویلیامز‘)، آزمایشی به صورت کرت های خردشده در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار، در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی مغان در سال 1390 انجام گرفت. تنش خشکی شامل آبیاری پس از 40، 55 و 70 درصد تخلیه رطوبت قابل دسترس به عنوان عامل اصلی، و محلول پاشی متانول شامل عدم محلول پاشی (شاهد) و محلول پاشی با 7، 21 و 35 درصد حجمی متانول به عنوان عامل فرعی لحاظ شد. تاثیر تنش خشکی بر قطر ساقه، طول غلاف، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، عملکرد دانه، شاخص برداشت، محتوای هیدرات کربن محلول، کلروفیل کل، درصد روغن و پروتئین دانه معنادار بود. افزایش تنش خشکی موجب افزایش محتوای هیدرات کربن محلول، درصد روغن دانه و کاهش سایر ویژگی های مورد بررسی شد. تیمار آبیاری پس از 70 درصد تخلیه رطوبت قابل دسترس عملکرد دانه را 87/33 درصد کاهش داد. تاثیر محلول پاشی متانول بر تعداد غلاف در بوته، عملکرد دانه و محتوای کلروفیل بسیار معنادار و بر طول غلاف، تعداد دانه در غلاف، هیدرات کربن محلول و درصد پروتئین دانه معنادار بود. بیشترین تاثیر بر ویژگی های بررسی شده از تیمار محلول پاشی با 21 درصد حجمی متانول به دست آمد، به طوری که عملکرد دانه نسبت به شاهد 6/25 درصد افزایش یافت و بیشترین عملکرد دانه از تیمار آبیاری پس از 40 درصد تخلیه رطوبت قابل دسترس به دست آمد.