عملکرد و شاخص های فیزیولوژیکی رشد ژنوتیپ های ماش براساس تاریخ کاشت

به منظور بررسی تاثیر تاریخ کاشت بر عملکرد، درصد پروتئین و تغییرات شاخص های فیزیولوژیکی رشد چهار ژنوتیپ ماش، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان تهران، در سال 1390 انجام گرفت. چهار ژنوتیپ ماش (‘پرتو’، ‘گوهر’، ‘مهر’ و لاین امیدبخش ‘ان ام 94’[1]) در سه تاریخ کاشت با فواصل 30 روز، از ابتدای اردیبهشت تا ابتدای تیر با هدف تعیین مناسب ترین زمان کاشت و بهترین رقم برای منطقه مورد تحقیق، کشت شد. آزمایش به صورت کرت های خردشده با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. تاریخ کاشت در کرت های اصلی و ارقام ماش در کرت های فرعی قرار گرفت. بیشترین میانگین عملکرد دانه مربوط به لاین امیدبخش ‘ان ام 94’ با 4/1797 کیلوگرم در هکتار بود. تاخیر در کاشت موجب کوتاه شدن طول دوره رشد (از 9/92 روز به 6/82 روز) شد. در تاریخ های کاشت زودتر حداکثر شاخص سطح برگ و سرعت رشد محصول در طی زمان طولانی تری حاصل شد و میزان این دو شاخص در این زمان نیز بیشتر از تاریخ کاشت آخر بود. درصد پروتئین دانه تحت تاثیر تغییر تاریخ کاشت قرار نگرفت، اما اختلاف بین ارقام از این نظر معنادار بود. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که لاین امیدبخش ‘ان ام 94’ و تاریخ کاشت اول تیر (به عنوان کشت دوم پس از غلات پاییزه)، مناسب ترین گزینه ها برای منطقه تحقیق بودند.