بررسی روایی ظاهری و محتوایی نسخه فارسی مقیاس خستگی پارکینسون (PFS-16) در افراد مبتلابه پارکینسون

پارکینسون دومین اختلال نورودژنراتیو شایع بعد از آلزایمر است. چهار علامت اصلی تشخیص بیماری شامل لرزش در زمان استراحت، سفتی،کندی در شروع حرکات و مشکلات کنترل وضعیتی می باشد. افراد مبتلابه پارکینسون به طور رایج علائم غیر حرکتی را هم گزارش می کنند که در بین آنها، خستگی رایج ترین علامت با میزان شیوع 65-40 درصد است که می تواند بر روی کیفیت زندگی این افراد تاثیر بگذارد. هدف از این مطالعه ترجمه و بررسی روایی ظاهری و محتوایی مقیاس خستگی پارکینسون (PFS-16) در افراد مبتلا به پارکینسون بود.
ترجمه ی این مقیاس در دو مرحله بر اساس پروتکل پروژه بین المللی ابزار کیفیت زندگیصورت گرفت. پس از آن روایی ظاهری توسط 15 فرد مبتلا به پارکینسون و روایی محتوایی توسط 15 متخصص کاردرمانی بررسی شد. به منظور تعیین نسبت روایی محتوایی (CVR) و شاخص روایی محتوایی (CVI) روش لاوشه مورد استفاده قرار گرفت.
در قسمت ترجمه تنها یک سوال از لحاظ مفهومی تغییر کرد. روایی ظاهری بسیار بالایی برای این مقیاس بدست آمد. بر اساس جدول لاوشه نسبت و شاخص روایی محتوایی در محدوه قابل قبول قرار گرفتند.
نسخه فارسی مقیاس خستگی پارکینسون دارای روایی ظاهری و محتوایی بالا برای سنجش خستگی در افراد مبتلا به پارکینسون می باشد.