بررسی داغ اجتماعی در بیماران مبتلا به صرع و تاثیر آن بر فاکتورهای روانشناختی

علی رغم پیشرفت در شناخت و درمان صرع در چند دهه اخیر، افراد مبتلا همچنان درگیر فرایند استیگما(داغ اجتماعی) هستند. استیگما فرآیندی روانی- اجتماعی است که از برچسب زدن آغاز می گردد و به طرد و انزوای اجتماعی منتهی می شود. در بسیاری از مبتلایان صرع استیگما اثرات شدیدی بر بهزیستی روانشناختی و کیفیت زندگی دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی استیگما و ارتباط آن با فاکتورهای روانشناختی در بیماران مبتلا به صرع می باشد.
در این مطالعه مقطعی- توصیفی، جامعه هدف شامل کلیه بیماران مبتلا به صرع مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر خرم آباد در بهار سال 1394بود. نمونه ای به تعداد 100 نفر زن و مرد به روش در دسترس انتخاب شدند. پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به صرع(فرم 31 سوالی)، عزت نفس آیزینگ، اضطراب و افسردگی بیمارستان و مقیاس استیگمای صرع بر روی بیماران اجرا گردید. داده های به دست آمده توسط نرم افزارهای SPSS-18 و AMOS-18 و از طریق روش های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل معادلات ساختاری تحلیل شدند.
یافته ها نشان داد که مدل ساختاری به خوبی برازش شد(168/0p=؛ 45/6 ch2=). استیگما با عزت نفس، افسردگی، اضطراب، و کیفیت زندگی همبستگی داشتند. در نهایت در مدل ارائه شده استیگما با میانجی گری عزت نفس و خلق منفی به خوبی کیفیت زندگی را پیش بینی کردCFI، TLI، AGFI، GFI> 0.9)).
با توجه به نتایج این مطالعه به نظر می رسد که بهتر است درمان های روانی اجتماعی بخشی به عنوان درمان های چندگانه این اختلال در نظر گرفته شوند.