تعیین سطح سرمی مس در سگ های شهری و روستایی شهرستان اهواز

مطالعه ی حاضر، جهت تعیین سطح سرمی مس، در سگ های شهری و روستایی شهرستان اهواز، بر اساس آنالیز بیوشیمیایی و به روش اسپکتروفتومتری جذب اتمی انجام گردید. این تحقیق در فاصله ی بین سال های 93-1392 بر 250 نمونه سرمی، از جمعیت سگ های شهری و روستایی به ظاهر سالم و در سنین مختلف صورت گرفت. سگ های شهری، از بین موارد ارجاعی به بیمارستان دامپزشکی دانشگاه شهید چمران اهواز انتخاب شده و سگ های روستایی به 4 منطقه (شمال، شرق، غرب و جنوب) تقسیم شدند. تقسیم بندی بر اساس سن، جنس، نژاد، منطقه و جیره ی غذایی انجام گردید. سگ های مورد مطالعه بر اساس سن به 3 گروه (کم تر از 1 سال، 1 تا 3 سال و بالای 3 سال) دسته بندی شدند. بیش ترین انتشار نژادی در سگ های شهری عبارت بود از: مخلوط (24 درصد)، ژرمن شفرد (6/21 درصد)، تریر (4/18 درصد)، اشپیتز (2/11 درصد) و دوبرمن پینچر (6/9 درصد). نتایج حاضر نشان داد که میانگین و انحراف معیار غلظت مس سرم، در سگ های شهری و روستایی، به ترتیب 49/0±09/21 و 29/0±27/15 میکرومول در لیتر است. میزان مس سرم، به طور معنی داری در سگ های شهری بیش تر از روستایی (001/0>p) و در نژادهای کوچک بیش تر از بزرگ بود (86/4±59/20 در مقابل 71/4±27/17) (01/0p<). هم چنین میانگین غلظت مس سرم در سگ هایی که در جیره ی غذایی آن ها گوشت وجود داشت به شکل معنی داری (001/0p<) بیش تر از آن هایی بود که در غذایشان از گوشت استفاده نشده بود (05/5±64/20 در مقابل 18/1±59/12). میانگین و انحراف معیار مس سرم، در تمام نمونه ها در محدوده ی طبیعی قرار داشت (04/19-16/17 ، 95% CI: ، 31/0±10/18). غلظت مس سرم، تفاوت معنی داری را بین سن، جنس و مناطق مختلف در سگ های مورد مطالعه نشان نداد (05/0p>). این مطالعه نشان داد که غلظت مس سرم، به طور معنی داری در سگ های شهری بیش تر از روستایی و در نژادهای کوچک بیش تر از بزرگ بود. به نظر می رسد، مطالعه ی حاضر اولین تحقیق در خصوص سطح سرمی مس در سگ های ایران به شمار می رود.