طرزهای شعری نزد قدما بررسی رویکردهای سبک شناسانه تذکره نویسان دوره صفوی

موضوعات انتقادی و سبکی حضوری چشم گیر در تذکره های دوره صفوی دارند. رویکرد اصلی و فراگیر تذکره نویسان این دوره رویکرد شمی است؛ به این معنا که همانند پژوهش گران امروزی به شکل آگاهانه از مبنای نظری و شیوه عملی خاصی بهره نبرده اند و توصیفات پشتوانه علمی مشخصی ندارد. بنابراین آرای سبک شناسی تذکره نویسان دوره صفوی دوران طفولیت خود را می گذرانده است؛ اما این بارقه های آغازین و هرچند غیرعلمی، به دلیل حضور تذکره نویس در متن جریان ها، توجه به فردیت شاعران، و چندجانبه نگری به مسائل سبکی، زمینه ساز شناخت دقیق تر جریان های شعری گذشته و هم چنین شناخت پیشینه سبک شناسی زبان فارسی شده است. این پژوهش رویکردهای گوناگون تذکره نویسان به مسائل سبکی را بررسی می کند و نشان می دهد که تذکره نویسان در ژرفنای رویکرد فراگیر شمی خود، علاوه بر مسائل ذوقی به نکات مهم تاریخی، محتوایی، تطبیقی، زبانی، و بلاغی طرزها (سبک) نیز توجه کرده اند.