الگوی اپیدمیولوژیکی بیماری سیاه سرفه در ایران طی سال های 1392-1390

هدف مطالعه حاضر بررسی ویژگی های اپیدمیولوژیک موارد سیاه سرفه گزارش شده طی سالهای 1392-1390 در ایران می باشد.
در این مطالعه مقطعی از داده های موجود استفاده شده است. دوره زمانی مطالعه 1390 الی 1392 بوده است. از ترشحات نازوفارنکس هر مورد مظنون جهت جداسازی بردتلا پرتوسیس با روش کشت یا PCR نمونه تهیه شد. داده ها پس از پالایش وارد نرم افزار SPSS 16 شد. آنالیز با آزمون کای دو و رگرسیون لجستیک انجام گرفت.
از 3629 مورد مظنون به سیاه سرفه گزارش شده از استانهای ایران، نتایج آزمایشگاهی 6/6 % مثبت بوده است. بر اساس نتایج آزمون تک متغیره، موارد تایید شده آزمایشگاهی سیاه سرفه در زنان بیشتر از مردان (3/7 % در برابر 9/5 %، 045/0=P)، در افراد ساکن در شهر بیشتر از روستا (8/6 % در برابر 6 %، 195/0=P)، در افراد واکسن نگرفته بیشتر از افراد 5 نوبت واکسن دریافت کرده (4/9 % در برابر 2/4 %، 001/0>P) و گروه سنی کمتر از دو ماه بیشتر از دیگر گروه های سنی (001/0>P) بوده است. ضمنا پس از تعدیل اثر مخدوش کنندگی، فقط سن کمتر از دو ماه در بروز موارد تایید شده آزمایشگاهی سیاه سرفه نقش داشته است (01/0=P، 45/2=OR).
این مطالعه نشان داد که سن بویژه سن کمتر از دو ماه از عوامل تعیین کننده مهم در بروز موارد سیاه سرفه تایید شده است.