اثر نیکل (Ni) بررشد و تراکم جمعیت روتیفر آب شیرین Brachionus calyciflorus

روتیفر آب شیرین B. calyciflorus یکی از مهمترین گونه های زئوپلانکتونی می باشد که درآبزی پروری، زنجیره غذایی اکوسیستم های آبی و پایش های زیست محیطی دارای اهمیت می باشد. ترکیبات نیکل یکی از آلاینده های محیطی پایدار در محیط بوده که از لحاظ شیمیایی و زیستی قابلیت شکستن به ترکیبات سمی آلی دیگر را ندارد و به کندی از محیط حذف می شود.در این تحقیق سطح پاسخ جمعیت روتیفر Brachionuscalyciflorus نسبت به شش غلظت مختلف از نیکل (0،025/0، 05/0، 1/0، 2/0 و 4/0 میلیگرم در لیتر) با سه تکرار به ازای هر غلظت طی مدت 8 روز مورد بررسی قرار گرفت. تراکم و نرخ رشد ویژه روتیفرهابه طور روزانه در گروه شاهد و تیمارهای حاوی فلز نیکل محاسبه شد.نتایج نشان داد که رشد جمعیت روتیفرها با افزایش غلظت نیکل در محیط کشت به طور معنی داری (05/0>P) کاهش یافت. بیشترین تراکم(05/0±15/49 فرد در میلی لیتر) در روز هشتم مربوط به تیمار شاهد و کمترین تراکم (0±67/1فرد در میلی لیتر) مربوط به تیمار حاوی غلظت 4/0 میلیگرم در لیتر فلز نیکل بدست آمد. همچنین نرخ رشد ویژه روتیفرها با افزایش غلظت این فلز به طور معنی داری (05/0>P) کاهش یافت و از 56/0 در تیمار شاهد به 07/0 در غلظت 4/0 میلیگرم در لیتر فلز نیکل رسید. نتایج این تحقیق نشان داد که روتیفرB. calyciflorus نسبت به فلز نیکل از حساسیت بالایی برخوردار است.