تاثیر غلظت اتیلن دی کلراید بر روی متان سازی بیومس بی هوازی

مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر بازدارندگی اتیلن دی کلراید (Ethylene dichloride یا EDC) بر روی تجزیه زیستی از طریق آزمون فعالیت متان سازی ویژه (Specific methanogenic activity یا SMA) بیومس بی هوازی انجام شد.
تعداد 40 آزمون SMA بیومس بی هوازی به روش ناپیوسته و در ویال های شیشه ای 120 میلی لیتری صورت گرفت. 17 درصد از حجم هر ویال به بیومس، 66 درصد به سوبسترا و 17 درصد به تجمع بیوگاز اختصاص یافت. مدت هر batch، 10 روز به طول انجامید. متان تولید شده به وسیله جایگزینی گاز با محلول 2 نرمال هیدروکسید پتاسیم (KOH) به عنوان جاذب 2 CO اندازه گیری شد. آزمایش اکسیژن مورد نیاز شیمیایی (COD یا Chemical oxygen demand) قبل و بعد از هر تست بر روی نمونه ها انجام شد. تغییرات دمای آزمایش C° 2 ± 35 و pH در محدوده 7 حفظ شد. COD ورودی نیز برای هر ویال در ابتدا و انتها سنجیده می شد. اتیلن دی کلراید با استفاده از دستگاه کروماتوگرافی گازی مجهز به آشکار ساز اسپکترومتری جرمی (GC-MS) در ابتدا و انتهای دروه آزمایش آنالیز گردیدد.
در غلظت های 500، 1000، 5000 و20000 میلی گرم در لیتر اتیلن دی کلراید، کاهش تولید متان به ترتیب به میزان 6/12، 9/9، 98/2 و 86/0 میلی لیتر متان به ازای هر گرم VSS (Volatile suspended solids) در روز به دست آمد. کاهش راندمان حذف COD برای غلظت های فوق نیز مشاهده شد؛ به طوری که راندمان حذف COD در غلظت های فوق به ترتیب 9/68، 5/70، 4/54 و 8/33 درصد به دست آمد. اثرات بازدارندگی اتیلن دی کلراید بر میزان متان سازی بیومس بی هوازی از غلظت های بالاتر از 750 میلی گرم بر لیتر آغاز گردید. میزان متان تجمعی در غلظت های 750، 5000 و 20000 میلی گرم بر لیتر اتیلن دی کلراید به ترتیب 7/30، 86/9 و 9/1 میلی لیتر بود. نتایج آنالیز راندمان حذف اتیلن دی کلراید با استفاده از دستگاه GC در پایان دوره در غلظت های 500، 2000 و 3000 میلی گرم بر لیتر به ترتیب برابر 2/95، 7/94 و 8/93 درصد به دست آمد.
افزایش غلظت اتیلن دی کلراید از حدی به بالا باعث کاهش درصد تولید متان و بازدارندگی بر فعالیت باکتری ها می شود؛ به طوری که غلظت های بالاتر از 750 میلی گرم بر لیتر اثر بازدارندگی بر فعالیت متان سازی داشت.