تاثیر ضریب توده بدن بر بیان ژن آنتی مولرین هورمون در سلول های گرانولوزا و فاکتورهای بیوشیمیایی سرم خون در بیماران مبتلا به سندروم تخمدان پلی کیستیک

سندروم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)اغلب باعث کاهش اوولاسیون، ناباروری و هیپرآندروژنیسم می گردد. بسیاری از زنان مبتلا چاقی را در درجات متفاوتی از خود نشان می دهند. افزایش شاخص توده بدن (BMI) ممکن است باعث اختلال در درمان موفق باروری شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر افزایش BMI بر بیان ژن آنتی مولرین هورمون(AMH) در سلول های گرانولوزا و فاکتورهای بیوشیمیایی سرم خون در بیماران مبتلا به سندروم تخمدان پلی کیستیک می باشد.
این مطالعه تحلیلی-مقطعی در سال 1390 بر روی 80 بیمار مبتلا به PCOS و یا بیماران با اختلالات نازایی دیگر به غیر از PCOS) با درجات متفاوت BMI و متوسط سن 20-35 سال که به مرکز باروری الزهرا تبریز مراجعه کرده بودند، انجام شد. بیماران بر اساس چاقی و دارابودن علائم بیماری PCOS به چهار گروه تقسیم شدند. در روز برداشت اووسیت، سلول های گرانولوزا جهت بررسی بیان ژن آنتی مولرین و سرم خون بیماران جهت اندازه گیری فاکتورهای بیوشیمیایی جمع آوری گردید.
میزان بیان ژن AMHدر افراد بیمار به طور معنی داری بالاتر از افراد نرمال بود (0/05>P)، درحالی که با افزایش BMI در افراد بیمار میزان بیان ژن AMH کاهش معنی داری را نشان نداد (0/05

Pو 34/0=r).

میزان بیان ژن AMH تحت تاثیر فنوتیپ بیماری قرار داشته و میزان مقاومت به انسولین در بیماران PCOS نقش مهمی در افزایش مقدار AMH سرمی ایفا می کند.