بررسی تاثیر عصاره متانولی میوه زالزالک بر لیشمانیا ماژور در شرایط برون تنی

ترکیبات پنج ظرفیتی آنتیموآن داروی رایج لیشمانیوز هستند. علاوه بر عوارض جانبی، عود و مقاومت دارویی از مشکلات اصلی این داروهاست. زالزالک دارای خواص آنتی اکسیدانی و ضد باکتریایی است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر ضد لیشمانیایی عصاره میوه زالزالک در شرایط آزمایشگاهی می باشد.
در این مطالعه تجربی عصاره زالزالک با غلظت های مختلف به پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور افزوده شد. بعد از گذشت 24، 48 و 72 ساعت، میزان کشندگی با دو روش شمارش مستقیم و روش رنگ سنجی MTT بررسی شد. هم چنین، عصاره زالزالک به ماکروفاژ آلوده به آماستیگوت انگل افزوده شد و پس از گذشت 24 و 48 ساعت، میانگین تعداد آماستیگوت در ماکروفاژ آلوده محاسبه گردید.
میزان کشندگی بیشترین و کمترین غلظت (μg/ml 60 و 0/5) به ترتیب بعد از گذشت 24 ساعت، 31/86 و 27/93 درصد، بعد از 48 ساعت، 20/11 و 20/94 درصد و بعد از 72 ساعت، 35/19 و 55/14 درصد بود. IC50 بعد از 24 ساعت، μg/ml 49/13 به دست آمد. میانگین تعداد آماستیگوت در هر ماکروفاژ پس از 24 ساعت در گروه های کنترل، زالزالک با غلظت های μg/ml 1 و 10 و 100 به ترتیب 3/91، 1/97، 1/76 و 1/78 محاسبه گردید.
نتایج نشان داد که اگرچه عصاره میوه زالزالک اثر کشندگی چندانی بر پروماسیتگوت ندارد ولی تا حدودی مانع از تکثیر آماسیتگوت در داخل ماکروفاژ می شود.