واکاوی موضوع شناسی و مستندات حکم شناسی جراحی زیبایی

یکی از ابعاد معنوی انسان گرایش به جمال و زیبایی است. از این رو بخش مهمی از زندگی انسان را جمال و زیبایی تشکیل می دهد. جاذبه معنوی زیبایی علاوه بر این که او را به گزینش مسکن، مرکب و لباس زیبا وامی دارد وی را به زیباسازی جسم و چهره اش فرامی خواند جراحی زیبایی در رهیافت چنین جاذبه نیرومندی پدیدار شده است تا بدن را حفظ و ارتقا ببخشد و ساختار اعضای بدن را متوازن تر و زیباتر نماید.
فقی هان عمل جراحی ترمیمی را مشروع و مجاز دانسته اند، ولی آنان در زمینه عمل جراحی زیبایی محض اتفاق نظر ندارند برخی آن را حرام اعلام داشته اند ومبانی ای همچونتغییر در خلقت الهی، روایات متضمن قبیح بودن برخی تصرفات در بدن، دورشدن از رسالت انسانی، موجب فریب و تدلیس بودن، احتمال خطر و ضرر، عدم مالکیت انسانی نسبت به اعضای بدنش، ارتکاب محظورات را ادله حرمت جراحی زیبایی به شمار آورده اند و در مقابل بسیاری از فقی هان قائل به مشروعیت جراحی زیبایی شده اند.
آنان برای اثبات نظریه خویش به اطلاق آیات، روایات متضمن حسن زینت و تجمل، اصل اباحه، عرف، دلیل روانشناختی و جامعه شناسی استناد جسته اند و معتقد می باشند جراحی زیبایی چنانکه توام با خطر شدید و عوارض جدی نباشد و به نیت آراستگی معقول ظاهری، محقق بشود و به بهبود کیفیت زندگی فرد بیانجامد با ممنوعیت شرعی روبرو نمی باشد.