مقایسه صفات شخصیتی سایکوپاتیک در دانش آموزان با و بدون نشانه های اختلال سلوک

هدف از پژوهش حاضر مقایسه صفات شخصیتی سایکوپاتیک در دانش آموزان با و بدون نشانه های اختلال سلوک است. روش پژوهش حاضر از نوع علی- مقایسه ای است. جامعه آماری، شامل کلیه ی دانش آموزان پسر مقطع راهنمایی شهر اردبیل می باشد (28750=N). نمونه ی آماری پژوهش شامل 224 دانش آموز (112 دانش آموز دارای نشانه های اختلال سلوک و 112 دانش آموز بدون نشانه های اختلال سلوک) است که به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ایچندمرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه علائم مرضی اختلال سلوک (شافر، فیشر و لوکاس، 2007) و مقیاس تجدیدنظر شده سایکوپاتی کودکان و نوجوانان (لینام، 1997) استفاده شد. داده ها از طریق آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیری نشان داد که بین دانش آموزان دارای اختلال سلوک و دانش آموزان بهنجار ازلحاظ صفات شخصیتی سایکوپاتیک تفاوت معنی داری وجود دارد. با توجه به یافته های این پژوهش، می توان نتیجه گرفت که دانش آموزان دارای اختلال سلوک، صفات شخصیتی سایکوپاتیک بیشتری در مقایسه با دانش آموزان بهنجار دارند. لذا توجه به این صفات شخصیتی ناسازگارانه و کنترل آن ها در برنامه های پیشگیری، آسیب شناسی روانی و خدمات مشاوره ای ضروری است.