بررسی رابطه چاقی با سطح فعالیت بدنی در دانش آموزان دختر 12-7 سال شهرستان جوانرود

در سال های اخیر، چاقی در دوران کودکی به یک موضوع گسترده ی جهانی تبدیل شده است. با افزایش شیوع چاقی در جهان، اضافه وزن و چاقی در کودکان نیز در حال افزایش است. هدف از این پژوهش بررسی میزان شیوع چاقی و ارتباط آن با سطح فعالیت بدنی دختران 12-7 سال شهرستان جوانرود بود.
335 دختر12-7 سال از بین 2316 دانش آموز دختر مقطع ابتدایی شهرستان جوانرود به طور تصادفی انتخاب شدند. قد، وزن، سن، نسبت دور کمر به لگن، ضخامت چربی زیر پوستی سه سر و ساق در دانش آموزان دختر اندازه گیری شد. برای تعیین سطح فعالیت بدنی آزمودنی ها از پرسشنامه استاندارد فعالیت بدنی بک استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون (05/0p≤) استفاده شد.
نتایج این مطالعه نشان داد که شیوع چاقی و اضافه وزن در دانش آموزان دختر 12-7 سال شهرستان جوانرود به ترتیب 77/4% و 76/7% بود. همچنین بین شیوع اضافه وزن و سطح فعالیت بدنی رابطه منفی، متوسط و معنادار (44/0r=-، 04/0p )، بین چاقی و سطح فعالیت بدنی رابطه منفی، بالا و معنادار (73/0r=-، 005/0p ) و بین سن (22/0- r=، 001/0P<)، نسبت دور کمر به لگن (35/0- r=، 001/0P<) و درصد چربی و سطح فعالیت بدنی (32/0- r=،001/0P<) رابطه منفی، پایین و معنادار مشاهده شد.
پژوهش حاضر نشان داد بین شیوع چاقی و اضافه وزن، نسبت دور کمر به دور لگن و درصد چربی با سطح فعالیت بدنی همبستگی متوسط و ضعیفی وجود دارد، لذا فعالیت بدنی کمتر می تواند یکی از دلایل اضافه وزن و چاقی در کودکان باشد.