بررسی تطبیقی اصطلاح «انجیل» در قرآن و عهد جدید

تورات و انجیل دو نام بسیار آشنا برای مسلمانان است که بارها در قرآن کریم از آنها بترتیب، به-عنوان کتابهای آسمانی یهودیان و مسیحیان نام برده شده است. مسلمانان، مسیحیان و یهودیان همگی در این که «تورات» نام کتابی وحیانی است که خداوند بر حضرت موسی (ع) وحی کرده است اتفاق نظر دارند. اما در مورد این که به کتاب نازل شده بر حضرت عیسی (ع)، «انجیل» گفته می شود، بین مسلمانان و مسیحیان اختلاف نظر اساسی وجود دارد. قرآن کریم بارها انجیل را در ردیف تورات و قرآن آورده و این بدان معناست که شان انجیل در آیین مسیحیت همان شان قرآن در اسلام و تورات در یهودیت است. اما مسیحیان از اساس، منکر آن هستند که عیسی (ع) مانند دیگر پیامبران، کتابی به نام انجیل داشته است. آنها معتقدند که گناه اولیه آدم باعث سلب حیات جاوید از آدم و بنی آدم شد. بر این اساس، «انجیل» از دیدگاه الهی دانان مسیحی، مژده به بازگشت حیات جاوید به انسان است که از طریق تجسد، تصلیب و رستاخیز عیسی مسیح و ایمان بدان، حاصل شده است.
پژوهش حاضر در صدد اثبات این مطلب است که آنچه امروزه در میان مسیحیان به «انجیل» نامبردار است امری کاملا، الهیاتی است که با گذشت مدتهای مدید از ظهور حضرت عیسی (ع)، توسط برخی الهی دانان مسیحی، وارد این آیین شده است و بعکس، تعبیر «انجیل» مطابق با کاربرد قرآنی آن، با متون اولیه مسیحیان سازگاری بیشتری دارد. ادعایی که با بررسی و تحلیل تمام موارد کاربرد انجیل در متن یونانی عهد جدید، به اثبات می رسد.