بررسی وضعیت امید به زندگی زنان بی خانمان شهر تهران (مطالعه موردی: مرکز نگهداری موقت زنان بی خانمان شهرداری تهران، «سامانسرای لویزان»)

هدف از این مطالعه، بررسی اثربخشی وضعیت بی خانمانی بر شرایط «امید به زندگی» زنان بی خانمان شهر تهران است. ارزیابی از شرایط «امید به زندگی» زنان بی خانمان یاد شده، می تواند تصویری از اثربخشی شرایط بی خانمانی بر وضعیت سلامت جسمی و روانی این قشر و در نهایت طول عمر زنان مذکور ارائه نماید. در واقع بنظر می رسد توصیف معناداری برخی از شاخص هایی که رابطه میان بی خانمانی و طول عمر زنان بی خانمان موضوع این پژوهش را بیان می دارند، امکان ارزیابی و تحلیل از شرایط «امید به زندگی» زنان بی خانمان و تاثیرات حاصل از قرار گرفتن آنها در وضعیت بی خانمانی را ترسیم می نماید.روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش، روش «تحلیل ثانوی» است، که با بهره مندی از مستندات و مدارک موجود در پرونده هر یک از زنان بی خانمان، اعم از گواهی پزشکان و روانپزشکان، و مددکاران اجتماعی، و پرسشنامه های موجود در مرکز نگهداری موقت بی خانمان ها، ارزیابی حقوقی و حکم نهایی قضات، و سایر داده ها و اطلاعات جمع آوری شده، نسبت به سایر روش های کمی ذیربط، از قابلیت مناسب تری در جمع آوری و تحلیل داده برخوردار است. با توجه به اینکه جامعه آماری این پژوهش «زنان بی خانمان مرکز نگهداری موقت» (سامانسرای لویزان) است، به منظور تعیین حجم نمونه از میان 609 زن بی خانمان جامعه آماری مورد نظر، 50 پرونده بوسیله فرمول «کوکران» محاسبه، و به شیوه «نمونه گیری تصادفی سیستماتیک»، انتخاب، و مورد بررسی، و تحلیل قرار گرفته است.یافته های این پژوهش حاکی از آن است که «بی خانمانی» با «وضعیت امید به زندگی» زنان بی خانمان موضوع این تحقیق بوسیله راهبردهایی چون «درونی شدن آسیب های اجتماعی»، «احساس ناکامی و حقارت»، «عدم امید به بازگشت به شرایط طبیعی زندگی»، و «میل به مردن»، از رابطه ی معناداری برخوردار است. این راهبردها بتدریج اثربخشی وضعیت «بی خانمانی» را بر طول عمر زنان بی خانمان در شهر تهران از طریق پیامدهایی چون «نابسامانی و اختلال در شرایط روانی»، «ابتلا به بیماری های خطرناک و لاعلاج»، «اعتیاد حاد به مواد افیونی پرآسیب»، «پذیرش و یا تحمیل قربانی شدن» و «تجربه خودکشی» فراهم می آورد. از اینرو بنظر می رسد وضعیت بی خانمانی زنان بی خانمان موضوع این پژوهش، با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق، موجبات کاهش طول عمر، و مرگ زودهنگام زنان بی خانمان موصوف را فراهم می آورد. نتایج مذکور همچنین فرایند اثربخشی وضعیت بی خانمانی، بر «وضعیت امید به زندگی» زنان بی خانمان موضوع این تحقیق را، فرایندی پیچیده، چند متغیره، توام با پیامدهای چند مرحله ای نشان می دهد.