بررسی عوامل موثر بر سطح افشا اطلاعات آتی درگزارش های سالانه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

امروزه افشای اطلاعات تنها محدود به اطلاعات مالی در چارچوب گزارش های مالی نیست، بلکه آن ها معمولا دسته ای از اطلاعات غیر مالی را نیز با هدف اثرگذاری بر تصمیمات استفاده کنندگان، افشا می کنند . در فرهنگ حسابداری افشاء یک واژه فراگیر بوده و به عنوان یکی از اصول حسابداری طبقه بندی می شود که تمامی فرایندهای با اهمیت مالی را در برگرفته و بر کلیه جوانب مالی موثر می باشد اطلاعات منتشر شده در گزارش سالانه را می توان به اطلاعات گذشته و اطلاعات آتی تقسیم بندی نمود افشای اطلاعات گذشته(تاریخی) اشاره به نتایج مالی گذشته دارد و افشای آتی طبقه ای از اطلاعات است که شامل برنامه های فعلی و پیش بینی آینده است پژوهش حاضر با تدوین شاخص هایی به بررسی تاثیر متغیرهای اندازه، نسبت بدهی ها، تمرکز مالکیت، عمر شرکت، اندازه حسابرس مستقل و سودآوری برسطح افشا اطلاعات آتی درگزارشهای سالانه 95 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در سال 1391پرداخت از نظر آماری این پژوهش با استفاده از تکنیک های تحلیل همبستگی و رگرسیون چند متغیره نسبت به تحلیل فرضیه های تحقیق اقدام نمود یافته های پژوهش نشان می دهد که بین متغیرهای اندازه شرکت، نسبت بدهی، اندازه موسسه حسابرسی و سود آوری با سطح افشا اطلاعات آتی حسابداری رابطه معناداری وجود دارد و بین متغیرهای تمرکز مالکیت و سن شرکت با سطح افشا اطلاعات آتی حسابداری رابطه معناداری وجود ندارد.