بررسی عملکرد سیستم های دهلیزی حسی عمقی و بینایی در کنترل پوسچر مردان سالمند

بررسی عملکرد سیستم های حسی به عنوان منابع بازخوردی در کنترل تعادل بدن به هنگام مواجهه سالمندان با آشفتگی های ناگهانی، به دانشمندان در شناخت سازوکار کنترل پوسچر در این گروه سنی و تنظیم برنامه های توانبخشی برای آنها کمک می کند. هدف این مطالعه بررسی عملکرد سیستم های دهلیزی، حسی عمقی و بینایی در کنترل پوسچر مردان سالمند بود.
نوسانات پوسچر 40 آزمودنی مرد، در دو گروه A (59-50 سال) و B (69-60 سال) در پنج وضعیت طبیعی (I)، آشفتگی دهلیزی (II)، آشفتگی حسی-عمقی (III)، آشفتگی بینایی (IV) و ارائه بازخورد بینایی ویژه از مرکز فشار پا (V) به وسیله دستگاه تعادل سنج دینامیکی اندازه گیری شد و اطلاعات به دست آمده به روش آماری MANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج نشان داد بین عامل سن و نوسانات پوسچر تاثیرمتقابل وجود دارد(013/0=P)، درحالت (I) نوسانات کلی پوسچر گروه B نسبت به گروه A بطور معناداری بیشتر بود (01/0=P). ایجاد وضعیت (II) در هر دو گروه، باعث افزایش3/1 برابر نوسانات کلی پوسچر نسبت به حالت (I) شد. در حالت (III) این افزایش در گروه A، 7/1 برابر و در گروه B، 8/1 برابر شد. در حالت (IV)، نوسانات کلی پوسچر نسبت به حالت (I) در گروه A، 3/2 برابر و در گروه B، 9/2 برابر شد. در حالت (V)، نوسانات کلی پوسچر نسبت به حالت (I) در هر دو گروه تغییر معناداری نکرد (074/0=P). همچنین در هر دو گروه، نوسانات پوسچر در جهت قدامی خلفی به طور معناداری بیشتر از جهت داخلی جانبی بود (031/0=P).
با ورود افراد به دهه ششم عمر، به علت افول منابع بازخوردی و تضعیف سیستم های حسی، اختلالات چشم گیری در را هاندازی دستورات اصلاحی در سازوکار کنترل پوسچر رخ می دهد. در نتیجه نوسانات پوسچر، به ویژه در جهت قدامی خلفی، به طور قابل توجهی افزایش می یابد؛ به گونه ای که کنترل پوسچر افراد در این سنین تضعیف می شود و احتمال زمین خوردن آنها قوت می گیرد. ضعف مشهودتر سالمندان در برابر اختلالات بصری، نشانگر تکیه ترجیحی آنها بر اطلاعات این سیستم به عنوان سیستم غالب درکنترل پوسچر است.