سوء رفتار خانگی با سالمندان روستایی شهرستان دزفول و ارتباط آن با کیفیت زندگی آنان

سالمندان از جمله گروه های آسیب پذیر جامعه هستند و پدیده سالمندآزاری از جمله چالش های مطرح در حیطه مراقبت و حمایت از سالمندان است. پژوهش حاضر با هدف تعیین سوء رفتار خانگی با سالمندان روستایی شهرستان دزفول و ارتباط آن با کیفیت زندگی آنان در سال 1392صورت گرفت.
پژوهش حاضر مطالعه ای مقطعی از نوع همبستگی بود که نمونه گیری آن به شکل خوشه ایتصادفی انجام گرفت و در آن 210 سالمند 60 سال و بالاتر ساکن روستاهای شهر دزفول شرکت کردند. سالمندانی که براساس نسخه فارسی آزمون کوتاه وضعیت شناختی فاقد اختلال شناختی بودند، پس از کسب رضایت آگاهانه وارد مطالعه شدند. سپس پرسشنامه بررسی سوءرفتار خانواده نسبت به سالمندان، نسخه فارسی پرسشنامه SF-36 به منظور سنجش کیفیت زندگی از منظر سلامت و نیز پرسشنامه جمع آوری اطلاعات دموگرافیک و فردی برای آنان تکمیل گردید. داده ها پس از جمع آوری با به کارگیری آمار توصیفی و آزمون های مجذور کای و تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند.
یافته های پژهش نشان داد که 5/60 درصد از نمونه های پژوهش، حداقل یکی از انواع سوءرفتار را تجربه کرده بودند.بیشترین میزان شیوع سوءرفتار مربوط به غفلت عاطفی (6/38 درصد) و کمترین آن مربوط به غفلت مراقبتی (3/7 درصد) بود.در این مطالعه، گروه سالمندان بدون تجربه سوءرفتار، نسبت به سالمندان باتجربه سوءرفتار در کلیه ابعاد هشت گانه کیفیت زندگی به جز 2 بعد عملکرد جسمانی و سلامت عمومی، به طور معنی داری از کیفیت زندگی بهتری برخوردار بودند (05/0>P).
با وجود تاکید زیادی که در فرهنگ ما برای احترام به سالمند وجود دارد، سالمندان انواع مختلف سوءرفتار را تجربه می کنند؛ بنابراین، توجه ویژه و ایجاد حساسیت در افراد و سازمان های مرتبط با این پدیده به منظور پیشگیری از نتایج بلندمدت آن موردنیاز است.