بهینه سازی محیط کشت پرآوری سه واریته زردآلو ایرانی به وسیله کشت تک گره

در این پژوهش، تکثیر درون شیشه ای سه واریته زردآلو محلی شاهرود به نام های قوامی، رجبعلی و خیوه ای از طریق باززایی مستقیم مورد بررسی قرار گرفت. در ابتدا برای تعیین مناسب ترین تیمار ضدعفونی، قطعات گره از شاخه های یک ساله در فصل زمستان و رشد فصل جاری در بهار در تیمارهای مختلف کلرید جیوه و اسید سیتریک و الکل و هیپوکلرید سدیم (10، 15 و 20 دقیقه) در محیط WPM کشت شدند. سپس گره ها در محیط کشت WPM و MS برای استقرار کشت شدند و پرآوری گره های جوانه زده در محیط WPM با سه غلظت 5/0، 1 و 2 میلی گرم در لیتر BAP و IBA با غلظت 05/0 میلی گرم در لیتر بررسی گردید. برای القای ریشه از محیط نصف غلظت MS با تیمار IBA در سه غلظت 5/0، 1 و 2 میلی گرم در لیتر استفاده شد. بیشترین تعداد شاخه های عاری از آلودگی در تیمار کلرید جیوه 01/0 درصد و اسید سیتریک 07/0 درصد در شاخه های رشد فصل جاری به دست آمد. نتایج حاصل از مرحله استقرار نشان داد استفاده از دو محیط تفاوت معنی داری در رشد رویشی جوانه ها ندارند. نتایج نشان داد واریته های زردآلو، غلظت های مختلف BAP و اثرات متقابل، تاثیر معنی داری در تعداد و طول شاخه های پرآوری شده دارند. بیشترین تعداد شاخه پرآوری شده در واریته های رجبعلی و قوامی در غلظت یک میلی گرم در لیتر BAP و در واریته خیوه ای در غلظت 5/0 میلی گرم در لیتر BAP مشاهده شد. بیشترین طول شاخه در غلظت دو میلی گرم در لیتر BAP در واریته های رجبعلی و خیوه ای مشاهده شد.