نتایج درمان نفریت لوپوسی پرولیفراتیو مقاوم به درمان با سیکلوسپورین A

نفریت لوپوسی یکی از تظاهرات شایع و شدید بیماری لوپوس اریتماتوس سیستمیک است که می تواند منجر به نارسایی کلیه و حتی مرگ بیمار گردد. حداقل 30-20درصد از موارد نفریت لوپوسی پرولیفراتیو به درمان استاندارد پاسخ نمی دهند. برای درمان این بیماران روش های مختلفی پیشنهادشده ولی در مورد هیچ کدام از آن ها توافق عمومی وجود ندارد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمان با سیکلوسپورین در درمان نفریت لوپوسی پرولیفراتیو مقاوم به درمان است.
در یک مطالعه گذشته نگر بیماران مبتلا به نفریت لوپوسی پرولیفراتیو مقاوم به درمان استاندارد که تحت درمان با سیکلوسپورین قرار گرفته بودند، بررسی شدند. این بیماران ازنظر رمیسیون کلیه، کراتینین سرم، میزان پروتئین اوری، عوارض جانبی درمان، مورتالیتی و فعالیت بیماری موردمطالعه قرار گرفتند.
25 بیمار مبتلا به نفریت لوپوسی تحت درمان با سیکلوسپورین با میانگین سنی 9/6±30 شامل 5 مرد (20درصد) و 20 زن (80درصد) موردبررسی قرار گرفتند. میزان پروتئین اوری بعد از درمان کاهش معنی داری پیدا کرد (001/0>P). سطح کراتینین سرم در طی درمان با سیکلوسپورین تغییر معنی داری پیدا نکرد. رمیسیون کامل کلیوی در 60درصد و نسبی در 32درصد بیماران ایجاد شد. در طول پیگیری دوز پردنیزولون از 3/26 میلی گرم در روز به 8/6 میلی گرم در روز کاهش یافت. شایع ترین عارضه دارو عوارض گوارشی بود.
بر اساس یافته ای مطالعه ما سیکلوسپورین در درمان نفریت لوپوسی پرولیفراتیو مقاوم به درمان موثر است.