بررسی عوامل موثر بر وقوع خطاهای دارویی و عدم گزارش دهی پرستاران بخش های بستری

خطای دارویی در هر یک از مراحل فرآیند تجویز و توزیع دارو ممکن است رخ دهد و چون یک پرستار در یک شیفت می تواند بیش از 50 دارو را به بیماران بدهد، در خط اول اشتباهات دارویی قرار می گیرد. این مطالعه با هدف بررسی نظرات پرستاران نسبت به عوامل مرتبط با عدم گزارش خطاهای دارویی در یکی از بزرگترین بیمارستانهای آموزشی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد.
در این مطالعه توصیفی- تحلیلی که به شیوه مقطعی انجام شد، پرسشنامه خطاهای دارویی شامل 66 سوال بود که بین 100 نفر از پرستاران بخش های مختلف بیمارستان که به صورت طبقه ای و تصادفی ساده شده بودند، توزیع شد. در این پژوهش از آماره های توصیفی برای تعیین مهم ترینخطاهای رخ داده و دلایل آن هااستفادهشدوآزمون های تحلیلی نظیر آنالیز واریانس یک طرفه و تی مستقل برای تعیین رابطه بین عوامل بروز خطاهای دارویی و عدم گزارش دهی خطاها با عوامل دموگرافیک پرستاران به کار گرفته شد. تحلیل داده هابااستفادهازنرم افزارSPSS نسخه 18 انجام گرفت.
6/87% پرستاران مورد بررسی زن، 9/85% متاهل و 1/47% پرستار در گردش بودند. « دادن دارو دیرتر یا زودتر از زمان مقرر » (8/48%) بیشترین خطای رخ داده، « ترس از درگیر شدن با مراجع قانونی» (53/1±48/3) مهم ترین علت عدم گزارش خطا و « بارکاری زیاد و انجام کار خارج از توان» (1/1±18/4)،مهم ترین دلیل بروزخطای دارویی عنوان شده اند.
اشتباهات دارویی، هرچند جزیی، می تواند باعث عوارض نامطلوبی در بیماران شود و برای کاهش آن برگزاری کلاس های بازآموزی در ارتباط با اطلاعات داروشناسی، تشویق پرستاران در جهت گزارش دهی اشتباهات دارویی و واکنش مثبت مدیران پرستاری نیاز است.