ررسی اثربخشی مداخله یکپارچه شناختی- رفتاری گروهی و مثبت اندیشی خانواده بر کیفیت زندگی افراد دارای اعتیاد

طی دهه اخیر اعتیاد به مواد مخدر یکی از مهمترین مسائل بهداشتی و اجتماعی در ایران بوده است و بر این اساس بررسی اثربخشی درمان های روانشناختی بر موضوعات سلامتی و اجتماعی این افراد از اهمیت ویژه ای برخوردار است. لذا، مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر درمان شناختی- رفتاری گروهی و مثبت اندیشی خانواده بر کیفیت زندگی افراد دارای اعتیاد انجام شد.
این پژوهش یک مطالعه کارآزمایی بالینی نیمه تجربی می باشد که به روش نمونه گیری در دسترس و به صورت تصادفی افراد دارای اعتیاد در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 12 جلسه 90 دقیقه ای تحت گروه درمانی شناختی – رفتاری قرار گرفتند. همچنین عضو درجه یک خانواده هر کدام از نمونه های مورد پژوهش نیز به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش مثبت اندیشی قرار گرفتند. ابزار بررسی پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 بود که قبل و بعد از مداخله توسط واحد های پژوهش تکمیل گردید. همچنین تست مورفین قبل و بعد از آزمون انجام شد. یافته ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و روش های آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
تحلیل واریانس نمرات کیفیت زندگی و نیز زیر مقیاس های آن ها نشان داد که دو گروه در نمرات کلی کیفیت زندگی (001/0 P=) و زیر مقیاس های آن (05/0P<) تفاوت آماری معنادار داشتند.
نتایج نشان داد که مداخله یکپارچه شناختی – رفتاری گروهی و مثبت اندیشی خانواده بر بهبود کیفیت زندگی افراد دارای اعتیاد موثر می باشد.