اثر شکل جیره غذایی وسرمای اواسط دوره پرورش بر وقوع سندرم آسیت و پارامترهای مرتبط با آن در جوجه های گوشتی نر پرورش یافته در ارتفاع پایین

هدف از این مطالعه اثر شکل جیره غذایی و سرمای بلند مدت اواسط دوره پرورش بر وقوع سندرم آسیت و پارامترهای مرتبط با آن در جوجه های گوشتی نر پرورش یافته در ارتفاع پایین بود. بدین منظور، تعداد 360 قطعه جوجه گوشتی یک روزه (نژاد راس 308 ) و جنس نر در مزرعه ای واقع در ارتفاع پایین پرورش یافتند. در این بررسی، جوجه ها از روز اول دوره پرورش با توجه به شکل جیره غذایی به شکل تصادفی دردو گروه مساوی (پلیت و آردی) و هر گروه با شش تکرار 30 قطعه ای تقسیم و تا روز 21 دوره پرورش از نظر درجه حرارت و رطوبت در شرایط کاملا یکسان پرورش یافتند. بعد از آن، نیمی از جوجه های هر گروه جهت القاء بیشتر آسیت به شکل تجربی در معرض استرس سرما قرار گرفتند، در حالیکه نصف دیگر جوج ه ها در دمای طبیعی نگهداری شدند. میانگین میزان رشد، مصرف دان، ضریب تبدیل غذایی و تعداد تلفات ناشی از سندرم آسیت ثبت و در پایان هفته ششم نیز به منظور تعیین میزان هماتوکریت سرم خون اخذ گردید. مرگ و میر ناشی از آسیت بطور مشخص در جوجه های گروه آردی کمتر از گروه پلیت بود. ارزیابی پارامترهای رشد مشخص کرد که در خلال دوره زمانی 22-42 روزگی بین گروه های سرما و کنترل از نظر میزان رشد و مصرف دان تفاوت معن یدار وجود داشت، ولی هیچ اثر معنی داری روی میزان ضریب تبدیل غذایی مشاهده نگردید، بطوریکه بیشترین میزان پارامترهای رشد در جوج ه های گروه سرما نسبت به گروه کنترل بدست آمد. میزان هماتوکریت و نسبت های وزن بطن راست به وزن دو بطن و هتروفیل به لنفوسیت در جوجه های گروه پلیت بعد از مواجهه با سرما بطور معنی دار بالاتر ازجوجه های سایرگروه ها بود، اما این پارامترها در جوجه های گروه آردی کمترین میزان را نشان دادند. نتایج این مطالعه نشان داد که جیره آردی می تواند با کاهش مصرف دان بخصوص انرژی دریافتی از طریق پایین بردن سرعت رشد، سبب کاهش فعالیت متابولیک در مراحل بعدی زندگی جوجه های گوشتی شده و به دنبال آن کاهش رخداد آسیت شود.