ارزیابی اثر آنتی کاتالپتیک لوودوپا کاربی دوپا به همراه سرترالین در موش های صحرائی پارکینسونی

تجویز طولانی مدت لوودوپا در بیماران پارکینسونی موجب بروز نوسانات حرکتی به صورت پدیده خاموشی اثر و دیسکینزیا می شود.بنابراین دستیابی به رهیافتی که بتواند به طور موثرتری برای درمان این بیماری به کار رود، حائز اهمیت می باشد. در این مطالعه تاثیر سرترالین بر روی کارآئی درمانی لوودوپا با استفاده از آزمون میله در موش های پارکینسونی شده مورد ارزیابی قرار گرفت. برای ایجادمدل تجربی بیماری پارکینسون،از تزریق یک طرفی 6-هیدروکسی دوپامین (μg/rat8) به داخل ناحیه جسم سیاه استفاده شد. حیواناتی که کاتالپسی واضحی را در آزمون میله نشان دادند، هر روز 2 نوبت لوودوپا ( 15 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) را به مدت 20 روز دریافت کردند. نتایج نشان داد که لوودوپا تنها قادر است در روزهای 5، 10و 15بعد از تجویز، کاتالپسی را برطرف کند (P<0.001)و در روز 20 اثر آنتی کاتالپتیک لوودوپا از میان رفت. در روز 21 تجویز دوزهای مختلف (2 ،1و 0.5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) سرترالین به همراه رژیم لوودوپا، نشان داد که این دارو تنها با دوز 2 میلی گرم به ازای هرکیلوگرم وزن بدن قادر است تا اثر آنتی کاتالپتیک لوودوپا را بهبود بخشد P<0.001)در همین روز تجویز 190-NAN به همراه دوز موثر سرترالین و رژیم لوودوپا موجب برگشت حالت کاتالپسی در موشهای پارکینسونی شد (P<0.001)بنابراین به نظر می رسد که سرترالین از طریق افزایش سروتونین موجب تحریک گیرنده های 5HT1A شده و می تواند اثر ضد پارکینسونی لوودوپا را بهبود بخشد.