آموزش انرژی های تجدید پذیر در ایران

توجه به انرژی های تجدیدپذیر به عنوان جایگزین انرژی های فسیلی، باعث توسعه علمی و فنی کشورهای مختلف در این زمینه شده است. دانش انرژی های تجدیدپذیر شامل مجموعه ای از علوم و فنون مهندسی است که ماهیت میان رشته ای آن را آشکار می کند. باتوجه به گستردگی منابع تجدیدپذیر مانند انرژی های خورشیدی، باد، زیست توده و زمین-گرمایی در ایران، گسترش آموزش و پژوهش به همراه صنعت و فناوری در این زمینه امری اجتناب ناپذیر است. در این مقاله، ابتدا ضرورت آموزش انرژی های تجدید پذیر به عنوان یک رشته میان رشته ای و باتوجه به اهداف سند جامع علمی کشور، یعنی تربیت نیروی انسانی توانا در تولید علم و فناوری، مورد بحث قرار می گیرد. سپس، مروری بر تجارب و برنامه های آموزش انرژی های تجدید پذیر در چند کشور جهان و مقایسه ای با برنامه های درحال اجرا در دانشگاه های ایران صورت می گیرد. در پایان، راهکارها و پیشنهاداتی در زمینه آموزش انرژی های تجدید پذیر، که توسعه پایدار را در پی داشته باشد، ارائه می شود.