خیزش های حقوق بشری و دموکراتیک خاورمیانه در پرتو فن آوری های نوین

قیام های گسترده مردمی در خاورمیانه نمایانگر شکست روندهای سیاسی متعارف همراه با مهجور شدن نهادهای دولتی در راستای ایجاد تغییرات دموکراتیک بنیادین بود. ترکیبی از نافرمان مدنی، کنش سیاسی و مبارز طلبی زمینه را برای سقوط بی سابقه رژیم ها در سراسر منطقه رقم زد. بی تردید رکود اقتصادی در قیام های دموکراتیک بهار عربی موثر بود. کل منطقه درگیر اعتراضات ضد دولتی نسلی ناامید است که از یافتن شغل ناتوان بوده و آزادانه عقاید خود را بیان می کنند. یک وفاق اجتماعی علیه اقتدارگرایی پوپولیستی شکل گرفته که دهه ها به دنبال سوء مدیریت، فامیل بازی، فساد و سرکوب سیاسی، بود. با این وجود، آنچه که در بهار عربی نادیده گرفته شد، ارزیابی نقش احساسات، همبستگی ها و فعالیت های آنلاین است. بی تردید ارتباطات تکنولوژیک مدرن، فضای تازه ای برای بحث های عمومی فراهم کرد تا بتوانند خواسته های خود را به شیوه ای موثرتر مطرح سازند. در عصر ارتباطات، این تکنولوژی ها مرزها و موانع را از میان می برند و یک حس گسترده ای از همدردی و تعلق خاطر به یک قیام گسترده در برابر رژیم های ستمگر را به وجود می آورند. انگیزه تغییر به طرز فزاینده ای فضای منطقه را پر کرده و مردم را برای مقابله با استبداد بسیج می سازند. برعکس این دیدگاه که فن آوری های نوین، تهدیدی علیه هنجارها و هویت های فرهنگی است، این فن آوری ها موجب غلیان همبستگی ها، پیوستگی فرهنگی و هویت های فرا مکانی می شوند. هدف مهم فن آوری های نوین رسانه ای، درخواست فزاینده برای آزادی های سیاسی، جامعه باز و حقوق بشر است.