استفاده از گلیسین، تیوفول و سالیسیلیک اسید در چغندرقند (Beta vulgaris L) تحت شرایط کم آبیاری
به منظور بررسی تاثیر مواد ضد تنش (گلیسین، تیوفول و اسید سالیسیلیک) بر عملکرد کمی وکیفی چغندرقند در شرایط تنش خشکی پس از سبز شدن، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار انجام شد. تیمارهای مورد مطالعه شامل تیمار شاهد (بدون مصرف مواد ضد تنش)، اسید سالیسیلیک با سه غلظت (0.1 -0.5 و 1 میلی مولار)، تیوفول در سه غلظت (0.5، 1 و 1.5 لیتر در هزار) و گلیسین با سه غلظت (1، 2 و 3 لیتر در هزار) بودند. نتایج به دست آمده نشان داد اثرات مواد ضد تنش بر عیار قند، عملکرد ریشه، عملکرد شکر قابل استحصال و نیتروژن مضره در سطح یک درصد و شکر قابل استحصال و ضریب آلکالیته در سطح پنج درصد معنی دار بودند. بیشترین میزان عیار قند (15.65%)، عملکرد ریشه (82.83 تن در هکتار) و شکر قابل استحصال (11.15%) از تیمار تیوفول 1.5 لیتر در هزار حاصل شد. در حالی که کمترین میزان این صفات از تیمار شاهد (بدون محلول پاشی مواد ضد تنش) به دست آمد و حداکثر نیتروژن مضره در تیمار شاهد با 4.38 و حداکثر ضریب قلیائیت با 3.49 در تیمار گلیسین سه در هزار مشاهده شدند که نشان دهنده اثرات مثبت استفاده مواد ضد تنش در چغندرقند در شرایط تنش خشکی می باشند.
تنش خشکی ، تیوفول ، چغندرقند ، سالیسیلیک اسید ، گلیسین
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.