کارآیی چند علف کش انتخابی در زراعت کلزا (Brassica napus L.) و برهم کنش آنها با کود بیولوژیکی بیوفارم

به منظور بررسی تاثیر علف کش ها و کود بیولوژیکی بیوفارم (Pseudomonas spp) بر روی علف های هرز و اجزای عملکرد کلزا، آزمایشی در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان آذربایجان شرقی در سال 1388 اجرا شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل با طرح پایه ی بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار انجام شد. عوامل آزمایش شامل نوع علف کش (عامل اول) در چهار سطح (علف کش های تری فلورالین (ترفلان) به میزان 2 لیتر در هکتار به صورت قبل از کاشت، کلوپیرالید (لونترل) به میزان 0.8 لیتر در هکتار در مرحله 4-2 برگی کلزا، متازاکلر+ کوئین مراک (بوتیزان استار) به میزان 2.5 لیتر در هکتار در مرحله کوتیلدونی کلزا و تیمار شاهد (بدون کنترل علف های هرز) و کود بیولوژیک (عامل دوم) در دو سطح (کاربرد و عدم کاربرد) بودند. خردل وحشی (Sinapis arvensis) و خاکشیر شیرین (Descurainia sophia) که هم خانواده کلزا هستند، علف های هرز غالب مزرعه بودند. ارزیابی تعداد، نوع و توده زیستی علف های هرز و همچنین توده زیستی و عملکرد کلزا، معیارهای تاثیر تیمارها بودند. تجزیه آماری داده ها نشان داد که علف کش های بوتیزان استار و تری فلورالین، در مقایسه با شاهد، موجب کاهش معنی دار تعداد و بیوماس بوته های خردل وحشی شدند. اگرچه علف کش های مورد آزمایش، نسبت به شاهد، تاثیر معنی داری در کاهش تعداد بوته های خاکشیر و کل علف های هرز نداشتند، ولی بوتیزان استار و تری فلورالین باعث کاهش معنی دار توده زیستی آنها شدند. کاربرد و عدم کاربرد کود بیولوژیکی بیوفارم و واکنش متقابل آن با علف کش ها، از نظر تاثیر روی معیارهای مورد ارزیابی علف های هرز و کلزا معنی دار نشد. هیچ یک از تیمارهای علف کشی تاثیر معنی داری روی توده زیستی و عملکرد کلزا نشان ندادند.