فهرست مطالب

فصلنامه اکوفیزیولوژی گیاهان زراعی
پیاپی 22 (تابستان 1391)

  • تاریخ انتشار: 1391/06/12
  • تعداد عناوین: 8
|
  • علی نصرالله زاده اصل *، عادل دباغ محمدی نسب، سعید زهتاب سلماسی، محمد مقدم، عزیز جوانشیر صفحات 111-126

    در راستای تحقق کشاورزی پایدار، آزمایش هایی به صورت کشت مخلوط سیب زمینی و لوبیا چیتی به روش جایگزینی و افزایشی در سال های زراعی 1385 و 1386 درایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز اجرا گردید. آزمایش ها به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با 16 تیمار و3 تکرار انجام شدند. تیمارها شامل 8 نوع کشت مخلوط جایگزینی با نسبت های 1:2 و 1:3 سیب زمینی و لوبیا چیتی (سیب زمینی با تراکم های 4.7 و 5.3 بوته در متر مربع و لوبیا چیتی با تراکم های 45 و 55 بوته در متر مربع)، 4 کشت مخلوط افزایشی سیب زمینی (با تراکم های 4.7 و 5.3 بوته در متر مربع) و لوبیا چیتی (با تراکم های 5.3 و 10.6 بوته در متر مربع)، همراه با 2 کشت خالص سیب زمینی با تراکم های 4.7 و 5.3 بوته در متر مربع و 2 کشت خالص لوبیا چیتی با تراکم های 45 و 55 بوته در متر مربع بودند. در مورد سیب زمینی، بالاترین عملکرد غده در بوته، عملکرد غده در واحد سطح (متر مربع)، اندازه غده، میانگین وزنی غده، تعداد برگ در بوته، تعداد انشعابات در بوته، در تیمارهای کشت مخلوط جایگزینی مشاهده شد. در مورد صفات مربوط به لوبیا چیتی، بالاترین عملکرد دانه لوبیا چیتی در واحد سطح در تیمارهای کشت مخلوط جایگزینی و بیشترین عملکرد دانه در بوته، تعداد نیام در بوته، تعداد برگ در بوته، تعداد انشعابات در بوته، در تیمارهای کشت مخلوط افزایشی مشاهده شد. در ارزیابی تیمارهای کشت مخلوط بالاترین مقدار نسبت برابری زمین (LER) در هر دو سال، به ترتیب 1.27 و1.25، به تیمار کشت مخلوط جایگزینی 1:2 (66 درصد سیب زمینی با تراکم 5.3 بوته در متر مربع + 34 درصد لوبیا چیتی با تراکم 55 بوته در متر مربع) تعلق داشت. در نتیجه، این ترکیب از نظر اقتصادی توصیه می شود.

    کلیدواژگان: اجزای عملکرد، عملکرد، کشت مخلوط جایگزینی و LER
  • احمد قنبری، حسن روشنی، ابوالفضل توسلی صفحات 127-144

    به منظور ارزیابی اثر تاریخ های کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد و برخی خصوصیات زراعی چهار رقم گندم و همچنین، تغییرات فنولوژیکی این ارقام در طول دوره رشد، تحقیقی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در سال 1388 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی اردبیل انجام گرفت. عامل اول شامل چهار رقم گندم دیم (آذر2، سبلان، سرداری و زاگرس) و عامل دوم شامل چهار تاریخ کاشت (10 و 20 مهر، 1 و 10 آبان) بودند. نتایج نشان داد که تاریخ کاشت، اثر معنی داری بر تعداد سنبله، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، درصد پوشش سبز، تعداد برگ، روز تا سنبله دهی، روز تا رسیدگی، درجه روز رشد، عملکرد بیولوژیک عملکرد دانه و شاخص برداشت داشت. به طوری که در بین تاریخ های کاشت، تاریخ کاشت اول (10 مهر) با میانگین عملکرد 4616 کیلوگرم در هکتار بالاترین عملکرد و تاریخ کاشت چهارم (10 آبان) با 2197 کیلوگرم در هکتار پایین ترین عملکرد را داشتند. همچنین، تعداد سنبله در متر مربع و وزن هزار دانه با تاخیر در کاشت کاهش نشان داد. عامل رقم نیز اثر معنی داری به جز تعداد برگ و تعداد پنجه بارور و نابارور بر سایر صفات مورد بررسی داشت به نحوی که به ترتیب بیشترین و کمترین عملکرد در رقم سبلان با میانگین 4750 کیلوگرم در هکتار و در رقم زاگرس با میانگین 2757 کیلوگرم در هکتار به دست آمدند. اثر متقابل رقم در تاریخ کاشت در اکثر صفات مورد بررسی به جز ارتفاع ساقه، تعداد برگ، تعداد سنبله، وزن هزار دانه و عملکرد دانه در سطح احتمال 1 درصد معنی دار بود. به نحوی که اکثر صفات مذکور در تمام ارقام مورد بررسی در تاریخ کاشت چهارم (10 آبان) نسبت به تاریخ کاشت اول کاهش معنی داری داشته است. در مجموع، پژوهش حاضر نشان داد که تاریخ کاشت 10 مهر و رقم سبلان به ترتیب به عنوان بهترین تاریخ کاشت و رقم برای منطقه اردبیل و مناطق آب و هوایی مشابه آن می تواند باشد.

    کلیدواژگان: گندم زمستانه، اجزای عملکرد، عملکرد دانه، مناطق سردسیر
  • زهرا پوری، سیدجواد انگجی، منصور منتظری، محمد مشهدی جعفرلو صفحات 145-156

    به منظور بررسی تاثیر علف کش ها و کود بیولوژیکی بیوفارم (Pseudomonas spp) بر روی علف های هرز و اجزای عملکرد کلزا، آزمایشی در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان آذربایجان شرقی در سال 1388 اجرا شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل با طرح پایه ی بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار انجام شد. عوامل آزمایش شامل نوع علف کش (عامل اول) در چهار سطح (علف کش های تری فلورالین (ترفلان) به میزان 2 لیتر در هکتار به صورت قبل از کاشت، کلوپیرالید (لونترل) به میزان 0.8 لیتر در هکتار در مرحله 4-2 برگی کلزا، متازاکلر+ کوئین مراک (بوتیزان استار) به میزان 2.5 لیتر در هکتار در مرحله کوتیلدونی کلزا و تیمار شاهد (بدون کنترل علف های هرز) و کود بیولوژیک (عامل دوم) در دو سطح (کاربرد و عدم کاربرد) بودند. خردل وحشی (Sinapis arvensis) و خاکشیر شیرین (Descurainia sophia) که هم خانواده کلزا هستند، علف های هرز غالب مزرعه بودند. ارزیابی تعداد، نوع و توده زیستی علف های هرز و همچنین توده زیستی و عملکرد کلزا، معیارهای تاثیر تیمارها بودند. تجزیه آماری داده ها نشان داد که علف کش های بوتیزان استار و تری فلورالین، در مقایسه با شاهد، موجب کاهش معنی دار تعداد و بیوماس بوته های خردل وحشی شدند. اگرچه علف کش های مورد آزمایش، نسبت به شاهد، تاثیر معنی داری در کاهش تعداد بوته های خاکشیر و کل علف های هرز نداشتند، ولی بوتیزان استار و تری فلورالین باعث کاهش معنی دار توده زیستی آنها شدند. کاربرد و عدم کاربرد کود بیولوژیکی بیوفارم و واکنش متقابل آن با علف کش ها، از نظر تاثیر روی معیارهای مورد ارزیابی علف های هرز و کلزا معنی دار نشد. هیچ یک از تیمارهای علف کشی تاثیر معنی داری روی توده زیستی و عملکرد کلزا نشان ندادند.

    کلیدواژگان: تری فلورالین، بیوفارم، کلوپیرالید، کود بیولوژیکی، متازاکلر+ کوئین مراک
  • علیرضا رضایی مودب، سیدمحسن نبوی کلات صفحات 157-170

    به منظور مطالعه اثر ورمی کمپوست و کودهای زیستی بر عملکرد دانه و اجزای عملکرد ریحان، آزمایشی در سال زراعی 89-1388 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در مشهد اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل مصرف: ورمی کمپوست، نیتروکسین (حاوی باکتری های ازتوباکتر و آزوسپیریلوم)، بیوفسفر(حاوی باکتر ی های باسیلوس و سودوموناس)، ورمی کمپوست + نیتروکسین، ورمی کمپوست + بیوفسفر، نیتروکسین + بیوفسفر، ورمی کمپوست + نیتروکسین + بیوفسفر، کود شیمیایی (N.P.K) و شاهد (بدون کود) بودند. نتایج نشان داد بیشترین ارتفاع گیاه (57.6 سانتی متر)، ساقه فرعی در گیاه (17.6 ساقه)، تعداد گل در گیاه (38 گل)، تعداد چرخه گل در گیاه (231.6 چرخه)، تعداد دانه در هر چرخه (16 بذر)، وزن هزار دانه (1.98 گرم)، و وزن دانه در گیاه (10.22 گرم) در تیمار ورمی کمپوست + نیتروکسین به دست آمدند. اما تفاوت آن با تیمار ورمی کمپوست + نیتروکسین + بیوفسفر جز در ساقه فرعی در گیاه معنی دار نبود. بیشترین عملکرد دانه (1939.1 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد بیولوژیک (15183.3 کیلوگرم در هکتار) در تیمار ورمی کمپوست + نیتروکسین + بیوفسفر حاصل شد. این مطالعه نشان داد کودهای بیولوژیک در ترکیب با ورمی کمپوست در مقایسه با کود شیمیایی و شاهد (بدون کود) اثرات بهتری بر عملکرد و اجزای عملکرد ریحان داشت.

    کلیدواژگان: باکتری، عملکرد، کشاورزی پایدار، کود
  • حمید تجلی، سید غلامرضا موسوی، الیاس آرزمجو صفحات 171-184

    به منظور بررسی تاثیر تنش خشکی آخر فصل بر عملکرد، اجزای عملکرد و شاخص های ارزیابی تنش در 20 ژنوتیپ پیشرفته جو، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در ایستگاه تحقیقات کشاورزی بیرجند در سال زراعی 87-86 به اجرا درآمد. تیمارهای آزمایش، شامل تنش خشکی در دو سطح شاهد (آبیاری کامل) و قطع آبیاری در مرحله 50 درصد ظهور سنبله، و ژنوتیپ های جو شامل 20 ژنوتیپ در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که قطع آبیاری به ترتیب موجب کاهش 14.64 و 8.12 درصدی عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک جو نسبت به تیمار آبیاری کامل گردید. بر اساس شاخص SSI ژنوتیپ های شماره 2، 3، 7، 9، 10 و 15، از نظر شاخص STI و GMP ژنوتیپ های شماره 5، 8، 18 و 20، بر اساس شاخص MP ژنوتیپ های شماره 8، 18 و 20 و بر اساس TOL ژنوتیپ های شماره 2، 3، 7، 9 و 10 به عنوان ژنوتیپ های متحمل به خشکی آخر فصل انتخاب شدند. جمع بندی نتایج حاصل از بررسی همبستگی نشان می دهد که شاخص های MP، GMP و STI بهترین شاخص ها برای گزینش و تعیین ژنوتیپ های متحمل به تنش خشکی آخر فصل در بین ژنوتیپ های مورد بررسی جو می باشند. با بررسی کلیه شاخص ها و با توجه به این که بهترین ژنوتیپ ها، ژنوتیپ هایی با عملکرد بالا در شرایط عادی و حداقل کاهش عملکرد در شرایط تنش است، ژنوتیپ های 26216/4/Arar و 5th EBYTM83-4 به عنوان متحمل ترین ژنوتیپ ها انتخاب گردیدند.

    کلیدواژگان: اجزای عملکرد، تنش خشکی، جو، شاخص های تنش، عملکرد
  • علیرضا بهدادیان، افشین سلطانی، ابراهیم زینلی، حسین عجم نوروزی صفحات 185-200

    اثرات مدیریت زراعی بر تغذیه نیتروژنی و عملکرد دانه در کلزا، در مزارع شهرستان گرگان، طی آزمایشی به صورت آشیانه ای و در قالب طرح کامل تصادفی در سال زراعی 1389- 1388 ارزیابی شد. در این آزمایش، 15 مزرعه که در سه سطح مدیریت خوب، متوسط و ضعیف طبقه بندی شدند، در چهار مرحله نموی مورد ارزیابی قرار گرفتند. در طول سال آزمایش، با هدف کمی سازی مدیریت زراعی، پرسش نامه هایی نیز با کمک کشاورزان تکمیل گردیدند. بر اساس نتایج به دست آمده، سطوح مدیریت مورد بررسی از نظر شاخص تغذیه نیتروژن، تراکم بوته، عملکرد ماده خشک، عملکرد دانه و شاخص برداشت دارای تفاوت معنی دار (P<0.01) بودند. با وجود آن که مقادیر شاخص تغذیه نیتروژن در مزارع با سطح مدیریت خوب بالاتر از دیگر سطوح مدیریت بود، اما در طول فصل رشد و در هر سه سطح مدیریت، میزان این شاخص کمتر از یک برآورد شد، که نشان دهنده محدودیت در رشد و عملکرد گیاه به دلیل کمبود نیتروژن است. البته این نتایج احتمالا تنها عامل در اثر محدود کنندگی نیتروژن نبود و سایر عوامل مدیریتی همانند خاک ورزی، تاریخ کاشت، ارقام کشت شده، تراکم بوته، مبارزه با علف های هرز و آفات و در نهایت آبیاری در مرحله جوانه زرد اثرگذاری بیشتری داشتند. کنترل بهتر عوامل یاد شده در سطح مدیریت خوب، موجب افزایش 60 درصدی تولید دانه در این سطح نسبت به سطح مدیریت ضعیف شد. بنابراین، می توان با انجام تغییرات در روش های مدیریت زراعی، در آینده شاهد افزایش تولید داخلی و در نتیجه کاهش وابستگی کشور به واردات روغن شد.

    کلیدواژگان: شاخص تغذیه نیتروژنی، عملکرد دانه، کلزا، مدیریت زراعی
  • هوشنگ نارکی، هوشنگ فرجی، محسن موحدی دهنوی، سید کرامت دیدگاه صفحات 201-218

    به منظور بررسی تولید بهاره ذرت شیرین (Zea mays var saccharata) به صورت کشت زیر پلاستیک در گچساران، این آزمایش در سال زراعی 89-1388 در زمین های دشت ابدالان در حومه شهر گچساران اجرا گردید. آزمایش به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. عامل های آزمایش شامل: هیبریدهای ذرت شیرین به عنوان عامل اصلی در چهار سطح (هیبریدهای مریت، چلنجر، چیس و بیسین) و تاریخ کاشت به عنوان عامل فرعی در پنج سطح (25 دی، 5 ، 15 و 25 بهمن و 5 اسفند) بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تاثیر هیبرید بر صفات تعداد روز تا ظهورگل تاجی و ظهور بلال، تعداد روز تا برداشت محصول، عملکرد تر بلال، شاخص برداشت بلال، شاخص برداشت دانه کنسروی، طول بلال، تعداد ردیف دانه در بلال، عملکرد تر بیولوژیک و وزن هزار دانه معنی دار بود. همچنین، تاثیر تاریخ کاشت بر صفات تعداد روز تا ظهور گل تاجی، تعداد روز تا ظهور بلال، تعداد روز تا برداشت محصول، عملکرد تر بلال، شاخص برداشت بلال، قطر بلال، طول بلال، عملکرد بیولوژیک و وزن هزار دانه معنی دار بود. هیبرید بیسین و چیس به ترتیب دارای بیشترین و کمترین عملکرد تر بلال به میزان 17.09 و 15.13 تن در هکتار بودند. بیشترین و کمترین میانگین عملکرد تر بلال به میزان 16.81 و 15.06 تن در هکتار به ترتیب در تاریخ های کاشت 25 دی و 5 اسفند به دست آمد. هیبرید بیسین دارای بیشترین عملکرد دانه کنسروی به میزان 8.39 تن در هکتار و هیبرید چلنجر دارای کمترین عملکرد دانه کنسروی به میزان 7.56 تن در هکتار بودند. بیشترین میانگین عملکرد دانه کنسروی به میزان 8.41 تن در هکتار در تاریخ 25 دی و کمترین عملکرد دانه کنسروی به میزان 7.45 تن در هکتار در تاریخ کاشت 5 اسفند به دست آمد. هیبرید مریت دارای بیشترین تعداد روز تا برداشت بلال به میزان 94.3 روز و هیبرید چیس دارای کمترین تعداد روز تا برداشت به میزان 86.2 روز برآورد شدند. بیشترین میانگین تعداد روز تا برداشت بلال به میزان 101.5 روز در تاریخ کاشت 25 دی و کمترین تعداد روز تا برداشت بلال در تاریخ کاشت 5 اسفند به دست آمدند. برهمکنش هیبرید و تاریخ کاشت نشان داد که بیشترین تعداد روز تا برداشت بلال به میزان 104.7 روز در هیبرید مریت در تاریخ کاشت 25 دی و کمترین تعداد روز تا برداشت بلال به میزان 78.3 روز مربوط به هیبرید چیس در تاریخ کاشت 5 اسفند بود. در مجموع با توجه به نتایج این آزمایش هیبرید بیسین و تاریخ کاشت 25 دی، جهت کشت زیر پلاستیک ذرت شیرین در منطقه گچساران می تواند مورد توجه قرار گیرد.

    کلیدواژگان: ذرت شیرین، تولید بهاره، کشت زیر پلاستیک و عملکرد
  • داود حسن پناه، حسن حسن آبادی صفحات 219-234

    هیجده کلون امیدبخش سیب زمینی همراه با چهار رقم تجاری (ساوالان، آگریا، مارفونا و لیدی رزتا)، طی آزمایشی بر اساس طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی اردبیل طی سال های 1389 و 1390 ارزیابی گردیدند. در طی دوره رشد و پس از برداشت، صفاتی مثل تعداد ساقه اصلی در بوته، ارتفاع بوته، تعداد و وزن غده در بوته، عملکرد کل غده و قابل فروش، درصد ماده خشک، تیپ پخت، حفره ای شدن مرکز غده، زنگ داخلی غده و تغییر رنگ گوشت غده خام پس از 24 ساعت اندازه گیری شدند. نتایج تجزیه واریانس مرکب صفات کمی مورد ارزیابی نشان داد که بین کلون های امیدبخش و اثر متقابل کلون×سال از لحاظ صفات عملکرد غده کل و قابل فروش، تعداد و وزن غده در بوته، ارتفاع بوته، متوسط اندازه غده، تعداد ساقه اصلی در بوته و درصد ماده خشک اختلاف معنی داری وجود دارد. کلون های 7-397003، 27-396151، 100-397045 و رقم ساوالان (شاهد) دارای عملکرد غده کل و قابل فروش، تعداد و وزن غده در بوته، ارتفاع بوته، تعداد ساقه اصلی در بوته و متوسط اندازه غده و پایداری عملکرد بیشتری بودند. این کلون ها دارای غده های یکنواخت متوسط تا بالا، رنگ پوست زرد، رنگ گوشت زرد، شکل غده گرد تخم مرغی، زنگ، حفره و شکاف داخل غده خیلی کم، رسیدگی متوسط دیررس و درصد ماده خشک متوسط تا بالا نسبت به شاهدها بودند. با توجه به نتایج حاصل از این آزمایش، کلون های 7-397003، 27-396151 و 100-397045 برای منطقه اردبیل انتخاب شدند.

    کلیدواژگان: Solanum tuberosum، پایداری عملکرد، ماده خشک، رنگ گوشت غده
|
  • A. Nasrollahzadeh, Asl, A. Dabbag, Mohammadi Nassab, S. Zehtab, Salmasi, M. Mogaddam, A. Javanshir Pages 111-126

    To evaluate beneficial effect of intercropping based on replacement and additive methods to sustainable agriculture, two experiments were conducted at the Agricultural Research Station of University of Tabriz in 2005 and 2006, to study the effect of intercropping potato and pinto bean by using these two methods. The experiments carried out using randomized complete block design with three replications and 16 treatments. The treatments, consisted of: eight treatments of replacement intercropping with 2:1 and 3:1 proportions of potato and pinto bean (with densities of 4.7 and 5.3 plants m-2 for potato and 45 and 55 plants m-2 for pinto bean), four treatments of additive intercropping (with densities of 4.7 and 5.3 plants m-2 for potato and 5.3 and 10.6 plants m-2 for pinto bean), two sole croppings of potato (4.7 and 5.3 plants m-2) and two sole croppings of pinto bean (45 and 55 plants m-2). Maximum tuber yield per plant, tuber yield of potato per unit area, tuber size, mean tuber weight, number of leaves and branches per plant were obtained from replacement intercropping treatments. Maximum grain yield of pinto bean per unit area was obtained from the replacement intercropping treatments; Maximum grain yield per plant, number of pods per plant, number of leaves and branches, plant height, dates of emergence, flowering, poding and ripening were obtained from the additive intercropping treatments. To evaluate the beneficial effect of intercropping, land equivalent ratio (LER) was more than one, and the maximum amounts for two years (1.25 and 1.27, respectively) belonged to replacement intercropping of 1:2 treatment (66% potato with 5.3 plants per m2 34%pinto bean with 55 plants per m2). This treatment, therefore, can be recommended to be the best intercropping pattern for sustainable agriculture.

    Keywords: Intercropping, Land equivalent ratio (LER), Pinto bean, Potato, Yield, yield components
  • A. Ganbari, H. Roshani, A. Tavassoli Pages 127-144

    To evaluate the effect of sowing dates on yield, yield components and some agronomic characteristics of four winter wheat cultivars and also their phenological changes, a factorial experiment based on randomized complete block design with three replications was carried out at the Agriculture Research Station of Ardabil (Iran) during 2009 growing season. First factor consisted of four wheat cultivars (Azar2, Sabalan, Sardari and Zagros) and second factor consisted of four sowing dates (1st, 10th, 20th and 30th of September). The results showed that sowing date had significant effect on the number of spikes, the number of seed per spike, 1000-seed weight, germination percentage, days to spike appearance, days to ripening, growing degree days, biological yield, seed yield and harvest index. The highest and lowest seed yields of wheat were obtained from sowing date of the September the first (4616 kg/ha) and sowing date of September 30th (2197 kg/ha) respectively. Delaying planting decreased the number of spikes per m2 and 1000-seed weight. Cultivars had significant effect on all of the traits measured, except leaf number, fertile and non-fertilie tillers. The highest and the lowest seed yields were obtained from Sabalan (4750 kg/ha) and Zagros (2757 kg/ha) cultivars respectively. Interaction of sowing date and cultivar were significant on all of traits measured, except stem height, the leaf number, the number of spikes, 1000-seed weight and seed yield (P

    Keywords: Cold regions, Seed yield, Winter wheat, yield components
  • Z. Pouri, S.J. Angadji, M. Montazeri, M. Mashhadi Jafarloo Pages 145-156

    To evaluate the effect of herbicides and biofarm (Pseudomonas spp.) as biological fertilizer on weeds and yield components of canola, a factorial experiment based on randomized complete block design with three replications was conducted at Agricultural Research Center of East Azarbaijan in 2009. The treatment factors consisted of herbicide (factor A) at 4 levels (application of trifloralin, Treflan, at 2.5 l/ha as pre-planting, chlopyralid, Lontrel, at 0.8 l/ha when canola plants were at 2-4 leaf stage, metazachlorꫨꞙ, Butizan star, at 2.5 l/ha at cotyledonous stage of canola, and not controlling the weeds as check. Biological fertilizer (factor B) at 2 levels, using or not using the biofarm. Wild mustard (Sinapis arvvensis) and tansy mustard (Descurainia sophia), being in same family with canola, were the dominant weeds in the field. Traits like number of species and biomass of weeds, biomass and yield of the crop were recorded to evaluate the effects of the treatments. The statistical analysis indicated that Botizan star and Treflan, compared with control, significantly reduced the number and biomass of wild mustard. In spite of non significant effect of the herbicide on number of tansy mustard and total weed, Botizan star and Treflan significantly reduced their biomasses. Application of biofarm and its interaction with herbicides did not influence the evaluated traits significantly. The herbicides, also, did not have significant effect on biomass and yield of the crop.

    Keywords: Biofarm, biological fertilizer, Chlopyralid, Metazachlor+Quinmerac, trifloralin
  • A. Rezaee Moadab, S.M. Nabavi Kalat Pages 157-170

    To study the effect of vermicompost and biological fertilizers on seed yield and yield components of basil, an experiment based on complete randomized block design with three replications was conducted in Mashhad during cropping season of 2009-2010.The treatments were: vermicompost, nitroxin (Azotobacter and Azospirillum), bio phosphorus(Pseudomonas and Bacillus), vermicompost nitroxin, vermicompost bio phosphorus, nitroxin bio phosphorus, vermicompost nitroxin bio phosphorus, chemical fertilizer (N.P.K), and control (no fertilizer). The results showed that the highest of plant height (57.66cm), lateral branch in plant (17.6 branch), number of flower per plant (38 flower), number of flower cycle per plant (231.6 cycle), number of seed per flower cycle (16 seed), 1000 seed weight (1.89 g) and seed weight per plant (10.22 g) were obtained with vermicompost nitroxin treatment. But, the difference of this treatment with vermicompost nitroxin bio phosphorus treatment, except lateral branch per plant, was not significant. The highest of seed yield (1939.1 kg/ha) and biological yield (15183.3 kg/ha) obtained by using vermicompost nitroxin bio phosphorus treatment. This study showed that the effect of biological fertilizer combined with vermicompost on seed yield and yield components of basil was higher than chemical fertilizer and control (no fertilizer).

    Keywords: Bactria, Fertilizer, Sustainable agriculture, Yield
  • H. Tajalli, S.Gh. Mousavi, E. Arazmjo Pages 171-184

    To study the effects of end season drought stress on yield, yield components and drought stress indices in barley, a split plot experiment arranged in randomized complete block design with three replications was conducted at the Agricultural Research Center of Birjand in 2008-2009 crop years. Drought stress, in 2 levels, consists of control (complete irrigation) and stopping irrigation at the 50% of heading stage, and 20 promising genotypes of barley were the treatments of the experiment. Results revealed that stopping irrigation lead to declining of 14.64 and 8.12 percent of seed and forage yields against control condition, respectively. Using stress susceptibility index (SSI) indicated that genotypes 2, 3, 7, 9, 10 and 15; using STI and GMP indices, genotypes 5, 8, 18 and 20 using MP, genotypes 8, 18 and 20, and TOL, genotypes 2, 3, 7, 9, and 10, were the most drought tolerant genotypes. Correlation between seed yield and stress evaluation indices showed that MP, GMP and STI are the best indices to be used in selection and introducing drought tolerant genotypes of barley. Considering all indices, and given that the best genotypes are those with high yield under normal condition and minimum yield reduction under drought stress, No. 18 and 20 could be introduced as the most tolerant barley genotypes to drought.

    Keywords: Barley, Drought indices, Drought stress, Yield, yield components
  • A. Behdadian, A. Soltani, E. Zeinali, H. Adjam Norouzi Pages 185-200

    To assess the effects of management factors on nitrogen nutrition and seed yield of rapeseed farms in Gorgan areas, an experiment was conducted as a nested model arranged in a randomized complete block design (RCBD) with three replications in 2010. Fifteen canola fields were classified at three levels of management (optimum, medium, minimum) studied at four growth stages. Questionnaires were filled out by farmers for the quantification of agricultural management levels during the experiment. The results showed that levels of management for nitrogen nutrition index, plant density, dry matter yield, seed yield and harvest index were different significantly (p

    Keywords: Canola, management, Nitrogen Nutrition Index, Yield
  • H. Naraki, H. Faraji, M. Movahedi Dehnavi, S.K. Didgah Pages 201-218

    In order to evaluate the performance of spring sweet corn (Zea mays var saccharata) at different planting dates under plastic cover, a split plot experiment based on RCBD with three replications was conducted in Gachsaran, in southwest of Iran, during 2009-2010 growing season. Four sweet corn hybrids (Merit, Challenger, Chase and Basin) were used as main factor and five sowing date (15th and 25th Jan, 4th, 14th and 24th Feb) as sub factor. The results showed that hybrid effect was significant on the days to tassel and ear emergence, days to harvest, ear harvest index, ear length, number of row per each ear, wet biological yield and 1000 grains weight, at 1%, and ear wet yield and grain yield harvest index at 5% probability levels. Also the effect of sowing date was significant on the days to tassel and ear emergence, days to harvest, ear wet yield, ear harvest index, ear diameter, ear length, biological yield, and 1000 grains weight at the 1% probability level. 'Basin' and 'Chase' hybrids were determined to have highest and lowest ear wet yield (17.09 and 15.13 t.ha-1) respectively. The highest and the lowest wet ear yield (16.81 and 15.06 t.ha-1) belonged to 15th Jan. and 24th Feb. respectively. 'Basin' hybrid and 'Challenger' with 8.39 and 7.59 t.ha-1 grain yield were found to be highest and lowest yields. The highest and the lowest grain yield (8.41 t.ha-1 7.45 t.ha-1) were recorded for 15th Jan. and 24th Feb. respectively.' Merit' and 'Chase' hybrids were determined to have longest and shortest days to ear harvest (94.3 and 86.2 days). Longest and shortest days to ear harvest (101.5 and 82 days) were recorded in 4th Jan. and 24th Feb. Sowing date and hybrids interaction effects showed that the longest and shortest days to ear harvest (104.7 and 78.3 days) were calculated in 4th Jan. of Merit and in 24th Feb. for Chase. Based on these results, it can be concluded that 'Basin' hybrid Feb. 24 is the most suitable cultivar to be produced in Gachsaran.

    Keywords: Corn growing under plastic cover, Planting dates, Sweet corn, Yield
  • D. Hassanpanah, H. Hassanabadi Pages 219-234

    Eighteen promising clones of potato along with four commercial cultivars (Savalan, Agria, Marfona and Lady-Rozeta) in randomized complete block design with three replications were evaluated at Agricultural and Natural Resources Research Station of Ardabil during 2010 and 2011. Prior to and after harvest, traits like main stem number per plant, plant height, tuber number and weight per plant, total and marketable tuber yield, dry matter percentage, baking type, hollow heart, tuber inner ring and discoloration of raw tuber flesh after 24 hours were measured. Combined ANONA for quantitative traits showed that there were significant differences among promising clones and their interactions with year as to total and marketable tuber yield, tuber number and weight per plant, plant height, tuber average size, main stem number per plant and dry matter percentage. The results also showed the clones 397003-7, 396151-27, 397045-100 and Savalan (check) produced higher total and marketable tuber yield, tuber number and weight per plant, plant height, main stem number per plant, tuber size average and stable tuber yield. These clones produced high and mid-uniform tuber, yellow skin and flesh color, oval round, shallow eyes, very little hollow heart, tuber inner crack and tuber inner ring, mid-late maturity and mid and high dry in comparison to those of check. Based on results of this experiment, the clones 397003-7, 396151-27 and 397045-100 could be selected for Ardebil region.

    Keywords: Dry matter, Solanum tuberosum, Tuber flesh color, Yield stability