بررسی اثر الگوهای تدریس بر فراشناخت دانش آموزان مقطع متوسطه از دیدگاه معلمان

مطالعات نشان می دهد که انسان همواره در طول تاریخ به انباشتن اطلاعات و معلومات در حافظه کودکان به عنوان یک اصل اساسی آموزش مورد توجه قرار می داده است. از این جهت مهم ترین ویژگی و امتیاز کودکان بر یکدیگر داشتن قوه حافظه قوی برای حفظ اطلاعات معلومات بوده است در نتیجه به حافظه تاکید می شد. در قرن نوزدهم اصالت این نظریه مورد تردید واقع گردید با این حال امروزه هنوز این نظریه در محیط آموزش و پرورش سایه انداخته است.
روش های جدید آموزش و پرورش موجبات تغییر در ماهیت آموزش و پرورش را فراهم کرده و آموزش از راه حل مساله و کسب تجربه منجر به تغییر در رفتار یادگیرندگان می شود.
در این تحقیق روش های تدریس غالب (سخنرانی، پرسش و پاسخ، حل مساله و بحث گروهی) در نظام آموزشی و اثر آن بر فراشناخت دانش آموزان مورد بررسی قرار گرفته است.
اهداف کلی پژوهش بررسی اثر هر یک از الگوهای تدریس نامبرده بر فراشناخت دانش آموزان و ارائه پیشنهادها و راه حل هایی جهت بهبود مسائل آموزشی و پرورش به مسولین مربوطه می باشد سوالهای تحقیق عبارتند از:1-آیا آموزش به روش سخنرانی بر فراشناخت دانش آموزان اثر دارد؟
2- آموزش به روش حل مساله بر فراشناخت دانش آموزان اثر دارد؟
3- آیا آموزش با روش پرسش و پاسخ در فراشناخت یادگیرندگان تاثیر دارد؟
4- آیا آموزش با روش بحث گروهی در فراشناخت دانش آموزان اثر دارد؟
5- آیا بین اثر روش های تدریس فوق در فراشناخت دانش آموزان تفاوت دارد؟
جامعه آماری در این تحقیق کلیه معلمان مدارس متوسطه دخترانه شهرستان بهشهر اعم از زن و مرد انتخاب شدند ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه 30 سوالی محقق ساخته که پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرانباخ 82% به دست آمده است روش آماری از نوع آمار توصیفی و آمار استنباطی آزمون t تک متغیر و تحلیل واریانس است نتایج به دست آمده از تحقیق به شرح زیر می باشد.
آموزش به روش سخنرانی در فراشناخت دانش آموزان اثر ندارد، آموزش با تاکید بر حل مساله بر فراشناخت یادگیرندگان تاثیر دارد. بحث گروهی و روش پرسش و پاسخ نیز در فراشناخت دانش آموزان دوره متوسطه اثر دارد و نهایتا اثرگذاری هر یک از روش های فوق بر فراشناخت متفاوت است.