اثربخشی مشاوره گروهی مبتنی بر رویکرد شناختی- رفتاری بر افسردگی و خودکارآمدی معتادین با ترک موفق

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مشاوره گروهی مبتنی بر رویکرد شناختی- رفتاری بر افسردگی و خودکارآمدی معتادین با ترک موفق بود.
پژوهش حاضر، یک طرح آزمایشی به صورت پیش آزمون– پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش، شامل معتادهایی بود که حداقل دو ماه در ترک کامل بودند و به منظور بازتوانی روان شناختی به موسسه اقامتی کوثر مراجعه کرده بودند. ابتدا از میان آن ها با روش نمونه گیری تصادفی ساده، 40 نفر انتخاب شدند. سپس شرکت کنندگان با روش تصادفی ساده به دو گروه 20 نفره تقسیم شدند. جهت سنجش و ارزیابی آزمودنی ها در مرحله پیش آزمون و پس آزمون از آزمون های تشخیصی افسردگی زونک و خودکارآمدی شرر استفاده گردید. در گروه آزمایش، 12 جلسه درمان شناختی- رفتاری اجرا گردید، اما گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت ننمودند. پس از اجرای پس آزمون، داده ها در SPSS-16 ، با استفاده از روش تجزیه و تحلیل کوواریانس و آزمون t گروه های مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
میانگین و انحراف معیار افسردگی گروه آزمایش در مرحله پس آزمون به ترتیب 70/60 و 44/6 و در گروه کنترل، 35/63 و 35/5 بود. همچنین میانگین و انحراف معیار خودکارآمدی گروه آزمایش در مرحله پس آزمون به ترتیب 60/57 و 13/4 و در گروه کنترل 40/42 و 88/4 بود. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل پس از اجرای درمان شناختی- رفتاری در متغیرهای افسردگی و خودکارآمدی تفاوت معنی داری وجود دارد (001/0 >p).
یافته های پژوهش حاضرگویای اهمیت مشاوره گروهی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری بر کاهش میزان افسردگی و افزایش احساس خودکارآمدی معتادین با ترک موفق است و می تواند جنبه تکمیلی درمان دارویی را پس از ترک موفق داشته باشد و از بازگشت بهبودیافتگان به اعتیاد پیشگیری نماید.