اثربخشی درمان کوتاه مدت راه حل محور (SFBT) بر کاهش فرسودگی زناشویی و بهبود کیفیت روابط زناشویی در زنان متاهل

فرسودگی زناشویی یکی از مشکلاتی است که به دلیل اثرات نامطلوب و مخرب آن بر سیستم زوجی و ایجاد فاصله روانی-عاطفی در زوجین از دلایل اصلی کاهش کیفیت روابط زناشویی بوده و درصورت عدم درمان، زمینه را برای طلاق آماده می کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان کوتاه مدت راه حل محور بر کاهش فرسودگی زناشویی و بهبود کیفیت روابط زناشویی در زنان متاهل انجام شد.
موادر و برای انجام مطالعه نیمه تجربی حاضر از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. در این پژوهش از شیوه انتخاب نمونه هدفمند و جایگزینی تصادفی استفاده شد. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه فرسودگی پاینز (Couple Burnout Measure) 1996 و مقیاس کیفیت روابط زناشویی گلوم بوگ راست (Inventory of Marital State) 1988 بود که توسط آزمودنی ها در مرحله پیش آزمون تکمیل شد. سپس، گروه آزمایش به مدت 8 جلسه یک و نیم ساعته به شیوه گروهی و گام به گام و با توالی هر هفته یک جلسه در معرض درمان کوتاه مدت راه حل محور قرار گرفتند، اما برای گروه کنترل مداخله ای انجام نشد و پس از پایان جلسات درمانی دو گروه مجددا پرسشنامه ها را تکمیل کردند.
تحلیل کواریانس چند متغیره و تک متغیره نشان داد درمان کوتاه مدت راه حل محور بر کاهش فرسودگی زناشویی و بهبود کیفیت روابط زناشویی زنان شرکت کننده در پژوهش موثر است (0/05 P<).
درمان کوتاه مدت راه حل محور می تواند توسط مشاوران و درمانگران خانواده به عنوان روشی موثر در کاهش فرسودگی زناشویی و بهبود کیفیت روابط زناشویی زنان و پاسخ به نیازهای درمانی آنان به کار گرفته شود.