اثرات غلظت های مختلف ساکاروز و سرم جنین گوساله بر زنده مانی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی بره قبل و بعد از انجماد

سلول های بنیادی اسپرماتوگونی کاربردهای فراوانی در طب تولید مثلی و زیست فناوری دارند. جهت نگهداری طولانی مدت این سلول ها از تکنیک انجماد استفاده می شود. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر غلظت های مختلف FBS و ساکاروز روی درصد حیات اسپرماتوگونی بره بود.
سلول های بیضه بره های نابالغ با روش هضم آنزیمی دو مرحله ای استخراج شده و با حذف تمایزی خالص سازی گردید. سپس، سلول ها به 6 گروه آزمایشی تقسیم بندی شدند. در گروه های 1، 2 و 3 از FBS با غلظت 10 درصد و از ساکاروز به ترتیب با غلظت های 0/07، 0/14 و 0/21 مولار و در گروه های 4، 5 و 6 از FBS با غلظت 20 درصد و از ساکاروز به ترتیب با غلظت های 0/07، 0/14 و 0/21 مولار استفاده شد. درصد حیات سلول ها در گروه های مختلف آزمایشی در سه مرحله مختلف (بلافاصله پس از استخراج، متعاقب افزودن محیط انجماد و پس از یخ گشایی) مورد سنجش قرار گرفت. جهت شناسایی سلول های اسپرماتوگونی تیپ A از رنگ آمیزی ایمنوسیتوشیمی علیه PGP9.5 استفاده شد.
نتایج این مطالعه نشان می دهد مواد محافظ در برابر انجماد اثرات سمی روی اسپرماتوگونی بره ندارند. هم چنین، درصد زنده مانی این سلول ها در محیط حاوی 10 درصد FBS به طور معنی داری بیشتر از درصد زنده مانی آنها در محیط حاوی 20 درصد FBS بود. علاوه بر این، افزایش غلظت های ساکاروز (0/07، 0/14 و 0/21) تاثیر مثبتی روی درصد زنده مانی اسپرماتوگونی نداشت.
در مجموع به نظر می رسد استفاده از محیط انجماد حاوی 10 درصد DMSO توام با 10 درصد FBS و 0/07 مولار ساکاروز برای انجماد اسپرماتوگونی بره مناسب است.