مقایسه تاثیر کاربرد بی حسی الکترونیکی دندان با روش متداول در درمان دندان های شیری

ترس از سوزن تزریق دندانپزشکی یکی از عوامل اصلی ترس از دندانپزشکی در کودکان است. یکی از روش های بی حسی موضعی، بی حسی الکترونیکی دندان (EDA) است. لذا بر آن شدیم میزان تاثیر کاربرد بی حسی الکترونیکی دندان را با روش متداول بی حسی موضعی در کودکان 7 - 5 ساله مراجعه کننده به بخش کودکان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی تهران مقایسه کنیم.
این کارآزمایی بالینی بر روی 20 کودک در فاصله سنی7-5 سال انجام گرفت. بیماران دارای شرایط ورود به مطالعه که دارای حداقل 2 دندان مولر شیری متناظر در دو سمت فک بالا که نیازمند ترمیم بودند، انتخاب شدند. ترمیم یکی از دندان ها توسط بی حسی انفیلتراسیون موضعی و دندان دیگر توسط بی حسی الکترونیکی و با فاصله 1 هفته انجام گرفت. پس از پایان هر جلسه، از کودک خواسته شد تا میزان درد خود را بر اساس مقیاس Wong Baker ثبت کند. داده های تحقیق در مورد میزان درد با آنالیز آماری Mann–U-Whitney test مورد بررسی قرار گرفت. (05/0>P)
در مورد مولر اول شیری میزان درد در روش تزریق، بیشتر از EDA بود، ولی تفاوت آن از نظر آماری معنی دار نبود. (63/0= P) در خصوص مولر دوم شیری میزان درد در روش تزریق، به طور معنا داری بیشتر از EDA بود. (023/0 =P )
EDA روش موثری برای درمان های ترمیمی دندان های مولر شیری فک بالا در کودکان 7-5 ساله، بویژه در مورد کودکانی است که ترس از سوزن تزریق داشته (needle-phobic) هستند.